Nagkita-kita ulit kaming magkakaibigan nung college: si Adipose Perlita at Rodora. Dalawang taon din na hindi ko nakausap ang tatlo. Kinidnap nga kasi ako ng mga alien nang dalawang taon ayon sa aking bersyon ng realidad. Ngayon lang uli ako ibinaba ng mga alien para makipagkapwa. Magkita-kita tayo nang maaga kasi di ako pwedeng gabihin gaya ng dati na may bus at hindi ko sure ang last trip ng Tiaong-Candelaria. Isang dyip o isang bus lang ang pagitan namin.
Maaga kaming nagkita-kita nina Ate Tin dahil bumili pa kami ng mga pagkain, fast food lahat at isang cake na may birthday tag na: Perlita. Nag-uumpisa nang magkwento si Ate Tin sa daan pa lang kaso pinigilan ko kasi baka ulitin na naman pagdating kena Perlita. Tinawagan nya si Rodora para daanan kami dahil taga-Candelaria lang din naman.
Rodora in Grey Estrada
Dumating si Rodora na minamaneho ang bagong Estrada. Two years ago kulay pula ang sasakyan nya at hindi ganito kakintab ngayon. Nakapag-area na s'ya kaninang umaga pa kaya bakante na. "Ang yaman mo na," sabi ko habang sumasakay sa driver seat at inaamoy ang bango ng kotse nya. Napagtange naman ako ni Rodora. Napag-usapan namin yung road trip nila noong July kasama ng iba pang kaklase. Nakapagtapos na pala ng Masteral si Hawen. Nag-aaral na si Sky at ayaw pa nyang sundan ito.
Papasok sa village nina Perlita. Ihanda ko na raw ang seatbelt sa mga kwento na naipon sa loob ng dalawang taon na wala akong balita sa outside world. "Kumusta na kaya si Ara, malaki na kaya ang tiyan nun?" sabi ni Rods. Bakit buntis? *silence "Buntis nga?!" inulit ko pa yung tanong. Tumawa na si Ate Tin na nananahimik kanina pa at ayaw n'ya raw na sa kanya manggaling sana. Tatawa-tawa si Rods sa pagkadulas. "So pano mamaya? Mag-aacting pa ko na magugulat?" hindi ko kaya, isusumbong ko kayo na tsinismis nyo si Perlita kahit 3 mins na lang at malalaman ko rin naman na.
Perlita and her Womb
Ayun, babae nga ang kaibigan namin dahil buntis nga ito. Pabalik na sa Japan sana uli nang magpositibo hindi sa antigen test kundi sa pregnancy test kaya ayun nasa bahay. Hindi sya interesado sa kasal, wala namang kaso sa'min kaya lang nakataas na agad ang kilay ko dahil alam kong taong simbahan sina Tya Dolly (mama nya) at ibang usapin 'yun.
Doble kayod daw ang nakabuntis sa kanya (jowa nya). Hindi na raw natuloy yung plano naming mag-roadtrip sa Tagaytay kasama ng jowa nya. Puwede naman daw na sasakyan ni Rodora ang gamitin kaso ay kaya raw bang bumiyahe ng ganung tiyan. Kahit kailan daw basta Sabado o Linggo ay puwedeng mag-drive paakyat sa Tagaytay si Rods. Ano namang makikita ko sa Tagaytay? Bulkang Taal pa rin?
Daming Naganap
Kinuwento ko rin kung ano na bang pinaggagawa ko sa loob ng dalawang taon. Kung paanong nagsisimula pa lang uli dahil sa dagok ng pandemya. Kinuwento ko rin na medyo alam ko naman 'yung ilang kuwento sa buhay nila. Nabalitaan ko na namatay na sa cancer ang tatay ni Ate Tin. Na nakauwi na si Perlita sa Pilipinas. Na kasabay uli ang kaarawan ni Rodora at paggunita sa pagtama ni Yolanda. Pero sinadya ko rin di makipag-usap sa mga tao.
Kapapanganak lang din daw ni Bibe, kambal! Nag-dayoff lang si Ate Tin para makipagkuwentuhan samin. Inaaway na sila sa usapin ng lupa kahit wala pang babang-luksaan ng tatay nya. Kinasal na si ganito. Namatay na ang nanay ni ganito. Naaksidente si ganyan. May anak na si ganito. Nagme-maintenance na si ganyan. Nakapag-masteral na si ganyan. Taga-react lang ako sa lahat ng nangyari na kung tutuusin hindi rin naman relevant sa buhay ng isa't isa at puwedeng mangyari lang nang di mo alam at yun dere-deretso pa rin 'yung buhay ng mga tao.
Lumipat kami sa labas ng bahay nina Perlita para tumambay lang uli. Ang sarap lang magpagani-ganito no? Kung malapit lang kami edi mas madaling makitambay. Hindi pa pwedeng gabihin ngayon dahil mahirap ang byahe ng dyip, di ko alam ang last trip. Di ko pa rin alam kung saan pwede sumakay ng bus. Di gaya dati na kahit pahating-gabi na e pwede kaming maghiwa-hiwalay.
Nilabas din pala ni Perlita ang pasalubong nya sa'kin galing Japan. Maliit na notepad, ilang stickers at may chocolate bar na wag ko na raw kainin dahil may amag na. Kinain pa rin naman namin sa bahay dahil pagkaamoy ko, wala pa namang amag, sayang. Babalik pa raw sya pagkaanak nya kailangan nyang bumalik dahil nakapirma sya ng kontrata "or else makukulong" sabi ni Perlita.
Uwian na
Papunta sina Tya Dolly sa bayan kaya sasabay na ako pag-uwi. Sayang din ang trenta pesos sa traysikel no. Hindi ko alam kung kailan kami magkikita-kita uli. O kung matutuloy ba ang Tagaytay na byahe. O kung kailan ba manganganak si Perlita. Pero ganun lang kabilis ang dalawang taon pala. Buhay pa pala ang friendship na ito salamat naman sa matiyaga na nag-oorganisa na si Ate Tin.
#
No comments:
Post a Comment