Kubo: Ikalawang Yugto

Ginanap ang araw ng pasasalamat ng Kubo para sa ikalawang taon nito ng pagmiminesteryo sa mga mag-aaral ng SLSU-Tiaong noong ika-4 ng Oktubre, Sabado, ika-3 hanggang ika-5 ng hapon. Dinaluhan ito ng tinatayang nasa 50 na mag-aaral at mga ilang panauhin.

Mabuti ang Diyos. Marami na ring bagyong pinagdaanan ang kubo sa loob ng dalawang taon at ang pinakamatindi nga rito ay ang literal na bagyong si Glenda. Napabagsak ng bagyo ang Kubo pero hindi ang gawain at ang espirito ng mga kabataang nasa ilalim ng silong nito. Nagpatuloy ang gawain habang pinagtutulungang maitayo muli ang kubo. Sa Kanyang mapagpunong biyaya, naitayo muli ang kubo sa pagtutulungan na rin ng mga kapatiran.

Isa si Janine, isang Taclobanon, sa mga bunga ng kubo sa ikalawa nitong taon. Nagbahagi siya ng kanyang patotoo kung paanong binago ang kanyang buhay ng makilala at makamtan niya ang tunay na Pag-asa. Ito ang ilang bahagi ng kanyang patotoo:

     "Napapa-"Teynks God" ako pero wala
siyang meaning sa akin. Expression lang siya kapag may magandang nangyayari."

     "Nakikita ko yung Passion of the Christ. Naiiyak ako dahil nahihirapan siya, pero hindi ko siya kilala. I just know Him by name. Iba talaga kapag KILALA mo siya."

Kagalakan ang bumabalot ngayon sa bagong Janine. Lipas na ang maluho at suwail na anak, insecure na kapatid; bago na ang lahat.


Maupay han Diyos! Hindi lang sa buhay ni Janine kundi sa buhay ng bawat isa.


Pasasalamat:

Sa mga dumalo: Sa inyong pakiki-isa at pakikidiwang, nawa'y makasama pa namin kayo sa mga susunod na taon.

Sa mga nag-abyad: Mula sa decors, sa nagluto ng makapasong dila na pansit hab-hab, nagbuhat ng water jugs, nagtimpla ng juice, sa lahat ng nagpagal. Your labor is not in vain!

Kay Kuya Joey: Sa paghahatid ng mensahe!

Kay Kuya Caloy at Ptr. Paul: Para sa inyong pagsuporta sa gawain. Long live!

Kay BOSS: Para sa pribilehiyong makapagminesteryo sa unibersiti, sa pagtatayo ng Kubo, sa pagkabagsak nito, sa pagkatayong muli, sa mga bunga ng gawain, at sa marami pang taong sasamahan Mo kami. Tenkyu po!