Balik-loob

Ok.

Magbabayad na 'ko. Anlaki na ng utang ko sa blog. Ambusy ko kasi. Abala kasi ako sa pagkita ng pera. Kailangang maging praktikal di ba? Tumulong sa pamilya. Pagod na pag-uwi. Mag-spend ng quality time kasama ng mga kaibigan. Magbakasyon naman para work-life balance.

Pero walang sasapat na dahilan para di makapagsulat. Sabi ko dati kapag hindi ako nakapagsulat sa blog, sa selpown, o kaya sa notbuk; pero waley. Produktibo ako sa dahilan at hindi sa akda.

Nakakapagpasa naman sa mga submission pero mema lang. Parang hayskul, memapasa lang. Mema lang. Memapost lang sa blog. Maka-entry lang; parang itong akda ko ngayon.

Meron akong binabasang sulat mula sa dalawang kaibigang sobrang busy sa pag-aaral pero nakapagliham pa nga sa'kin. Habang binabasa ko ang sulat nila sabi ni Alquin, parang gusto ko ring magsulat. Sabay nagbigay ako ng tips. Pero ako nagsusulat pa ba ako? Gaano kadalas kung oo? Gaano katotoo? Kaya humagilap ako ng scratch at doon ako sumulat para sa dalawa kong kaibigan kasi kung i-iskedyul ko pa, baka wala na kong maipadala sa kanila.
Naiinis ako sa katamaran ko.

Paparusahan na ko ng musa ng pagsusulat. Pinaparusahan ko rin ang sarili ko sa hindi pagsulat. Nagbabalik-loob na po ako.