Friday, September 30, 2016

Hu Keyrs?

Hu Keyrs?

Hindi ko naabutan ang Lupang Hinirang ng Lunes na yon. Medyo nahuli kasi ako ng dating sa munisipyo. Hindi ko na-recite ang Panunumpa ng Katapatan sa Watawat ng Pilipinas at Panunumpa ng Kawani ng Gobyerno. Hindi ko na rin naawit ang masiglang Imno ng Padre Garcia.

Pero naabutan ko ang mga Pabalita ni Mam Galela, Social Welfare Dept. Head. Nagpahatid sya ng pakikiramay para sa pumanaw na ama ng isang kawani. Nanghingi rin sya ng kaunting tulong para naman sa anak ng isang kawani na nasa ospital. Medyo mainit na ang sikat ng araw at marami-rami na ring departamento ang nagpabalita. Humirit lang si Ate Annie, kawani ng Municipal Agriculture.

Dahil sa pambungad nya na Please bear with me dahil baka huling beses nyo na akong makikita sa munisipyo, nakuha nya ang tainga ng lahat. Nagtanong agad ako kum bakit? Magre-resign na ba sya? Pero hindi agad sinagot ni Ate Annie ang tanong sa isip ko.

Simula raw ng pumasok ang taon na ito ay ang dami na nyang absent. Sumisikip ang dibdib madalas. Kaya sunod-sunod daw ang pagpapapirma nya ng leave forms.  Bumibilis ang tibok ng puso at nahihilo. Kaya kailangan laging magpatingin sa mga doktor at magpagamot. Nagkabaon-baon na ako sa utang. Ang dami raw kasing ispesyalista ang tumingin at nagpa-lab test sa kanya na may special price din kaya naubos ang kanyang naipon at nagkautang-utang pa. Nagpasalamat sya sa mga boss nya na pumapayag naman sa leave request nya kahit madalas.

Sa dinami-daming doktor at kung ano-anong tests na ginawa sa kanya sa mga ospital sa Lipa, wala syang nakuhang sagot. Sa Maynila, apat na ispesyalista ang tumingin sa kanya, limang tests ang ginawa sa kanya, at nagpasalamat sya sa Diyos dahil lahat ng yun ay walang bayad. Don nya nakuha ang kasagutan sa kanyang kalagayan.

Bihira. Special case daw ang sakit ni Ate Annie. “… versus thyroid gland sabi ni Ate Annie na nagpakunot sa noo ng marami. Hindi namin masyadong nakuha kung ano yung sakit. Basta pinabababa raw nito ang immune system ng katawan at kaunting pagbilis lang daw sa tibok ng kanyang puso ay dapat nang ituring na emergency. Ang resulta na nagpaiyak sa kanya ay can not be cured, but can be treated.

Kung tutuusin masyado pa raw maaga. May 3rd year college pa ako na engineering. Pero kailangan talagang magpahinga aniya, kundi ay mawawala ako ng maaga. Alam daw nya na Diyos ang magpupuno sa lahat ng mga pagkukulang. Gusto pa nga raw nya sana kahit tapusin man lang ang taon para sa bonus, kaya lang kailangan na nyang mamili. Lahat tayo may choices, sabi ni Ate Annie ng ilang ulit.

Nagtanong daw sya kung may makukuha ba sya sa commutation ba yun? O parang separation pay? O retirement benefits? Hindi ko alam masyado. Basta nagtanong daw sya kung may makukuha ba sya sa pagreresign nya. Napalaglag ang luha ko, dahil kahit singko ay wala akong makukuha. Parang nanikip na rin ang dibdib ko.

Masakit daw sa puso. Sabay banat ni Kuya Gaspar sa isang katrabaho kaya ikaw wag kang magpaasa ng mga lalaki, masakit sa puso! Natawa naman ako. Nag-iiyak naman si Ate Annie sa unahan. For 16 yeeears of service, <hinga ng malalim> why do I need to stay that looong? Nakailang ulit pa sya ng why do I need to stay that long bago binitiwan ang mikropono at tumalilis ng lakad.

Lahat tayo may choices. Pinili ni Ate Annie na magserbisyo sa gobyerno. Pinili ko rin at ng lahat ng nakabilad ngayon sa harap ng munisipyo. Hanggang kailan ko tatayuan ang choice ko? Will I stay that long? Bakit naman? Kaya ko ba? #Esep-esep.

Maya-maya ay kumambyo lang ng kaunti ang sumalo ng mikropono at tumuloy na sa sunod na bahagi ng programa; ang pagbibigay parangal (loyalty award) sa mga kawani na nasa 15 taon na ng serbisyo publiko alinsabay sa pagdiriwang ng ika-116 na taon ng Serbisyo Sibil ng Pilipinas. May tatlong nakatanggap ng parangal, isang nasa Social Welfare, isang nasa Health, at isang nasa Treasury. Tumanggap sila ng plake, puting sobre, at palakpak ng mga kapwa kawani.

Sabay-sabay din kaming bumalik sa kani-kanilang tanggapan para sa panibagong linggo ng paglilingkod sa pamilyang Gaciano. Ipinagpapasa-Diyos na lang muna ang bukas. Walang choice e.



No comments: