Kaya Kaya (Part II)

Paglabas namin ng gate, pinilit kong humalakhak. Kasi parang joke, iniisip lang namin ‘to few days ago. “Puwede pa lang mangyari ang worst at your first!” sabi ko habang tumatawid sa tulay ng Lipute pababa ng Palsara.

The Search is on...

Bumaba kami malapit sa pampang ng Palsara. Hindi namin maalala ‘yung pangalan ng resort. Santo ano nga? Hindi ba Monte ano? Or Vista something? Nagtanong na kami kay manong na humihigit ng kanyang bangka. Okay, dun sa LakeShore malapit sa munisipyo ng Balete. Parang resort sa dalampasigan na tinawag mong SeaSide or alaga mong aso na pinangalanan mong Dog. Tinanaw namin ang mga ilaw na tinuro ni manong, ang layo, magkano kaya ang pahatid noon pabalik sa’min?

Mga Sabi-sabi:

Bandang alas-siete na, nagfa-flashlight kami ni Red. Search and retrieval operation sa tabi ng lawa. Hanggang napapunta kami sa mga barung-barong malapit sa lawa pero ‘dagat’ ang tawag nila.  Nagtanong-taong kami kung may nabalitaan silang nagsagip na mangingisda ng dalawang naka-life vest sa lawa. Wala raw silang nababalita kasi kung kapwa nila mangingisda, aalingawngaw iyun sa lugar nila.

“Naku, mag-iingat kayo rito at may milagro ‘yang lawa. Nagbubuwis ‘yan.” sabi ng isang mangingisda. “Kahit kaming taga-rito, hindi makapagyabang ng paglangoy d’yan.” sabi pa ng isa. “Kapag may nalulunod dito makatatlo o ikapat na araw pa bago lumutang.” Di umano’y maalwan ang palaot pero maganit na ang pagbalik.

Bumalik kami ni Red at nakalagpas pala kami ng Lakeshore, natanaw namin ang isang malaking kahel na bagay, bumilis ang lakad namin, pero maingat pa rin dahil sa mga basag na bote na marahil tinatapon lang sa tabi ng lawa ng mga manginginom.

Hinapo’t Hapunan

Si Kuya Boy ang nakausap namin. Isa palang caretaker na kasamahan ni Kuya Boy ang nakaligtas sa aming bisita. Abot-abot ang pasalamat ko. Gatonelada sa bigat ang kayak naming napuno ng tubig. May mga crack naman pala. Hindi reported sa’kin at nasa tabi pa rin ng pampang kaya naipagamit pa namin.

Gamit ang natitira pa naming lakas ng loob ni Red, pinagtulungan naming itumba ang kayak na napuno ng tubig ng lawa para tumulas ang tubig at bukas na lang kukuhanin. Ang nakaya lang naming iuwi nang gabing ‘yun ay dalawang sagwan.

Naghapunan kami kena Tita Eva at napainom ako ng kapeng barako. Ambigat ng lahat sakin; likod, mata, at paa. Saka ko lang naramdaman ang pagod habang kumakain. Nag-energy drink si Red. Kinaladkad na namin ang sarili pauwi ng Brgy. Kinalaglagan ng lakad. Tumambay na lang ako saglit nang gabing ‘yon. Hindi na ako nag-report sa exec. dir. dahil alam ko’y nagbabakasyon ito sa Singapore. Bahala na bukas. Hinihigop na rin ako ng antok.

Good morning!

Nagsulat na ako ng incident reports. Kasi habang nag-aalmusal kami ni Red ay may naghihintay na palang bisita at ang tagal nang naghihintay. Abot-abot ang paghingi ko ng paumanhin hindi naman nai-report sakin na may darating ngayon. Manageable naman kumpara kahapon.

Tapos, nag-usap kami ni Sir Jan na manager ng kapit-bahay namin. Artista raw pala ’yung lalaki. Ipinakita n’ya sa’kin ang isang movie poster. Pinag-uusapan lang namin ‘yang pelikula na ‘yan few days ago ni Tita Cars. May serye rin pala ito sa TV ngayon. Wala naman kaming TV sa bahay. Wala namang may gusto ng nangyari. Mapa artista o hindi ay dapat ingatan kapag nasa loob ng lugar namin. Kailangan namin ng malinaw na safety management guidelines.

Ilang araw pagkatapos ng insidente, nakatanggap ako ng e-mail from Sir Howie Severino ng safety guidelines na in-edit ko ng kauntian para mapag-aralan namin ang mga pag-iwas at mga paghahanda sa mga insidente. Kena Sir Howie 'yung katabi naming rest place.

Pinasundo

Matapos ang mga insidente saka lang pumasok si Warren at Rose Ann. Hindi naman nila alam na may mangyayaring mga insidente nang wala pang isang araw. Bilin ko kay Warren na kung ipapakuha ang kayak ay ipahatid na sa mismong nag-rescue para kumita naman ito. Nag-iwan ako ng 400. Kapag matatawaran mo ng 300 pesos tawaran mo, pero hanggang 500 pesos lang kasi ako ang magsho-shoulder n’yan.

Ako naman ang magpapahinga. Ako naman ang lulubog. Ako naman ang uuwi.

Maagang pupuntahan ni Warren ang kayak para kuhanin. Naisip n’yang kuhanin na lang ang bangka gamit ang isa pang kayak. Tapos, iabot na lang sa nag-rescue ang 400 pesos. Hindi na nga naman magbe-burn ng gasolina, less carbon emissions! Pero nahingi pa ng dagdag ang may hawak ng kayak namin.

“Ser, gawin mo raw 1.5K ay ayaw ibigay at ang dami pang sinasabi.” text ni Warren bukod pa sa chat ni Rose Ann. Wala na palang busi-busilak ngayon kahit Papasko. E, 750 pesos lang ang cash on hand namin. Maghahagilap pa ako. Nalaglag ang balikat ko dahil ako ang magsho-shoulder ng gastos n’yan para lang matapos at umusad na.

#