struggle for space.subd.

ewan. wala akong natapos buong maghapon. di ko rin namalayan inabot ako ng gabi. kakanood ng mga bahay. kakatingin sa mapa ng village. kakatantiya kung gaano kalayo sa daanan ng jeep ang village dahil walang kotse. kakahingi ng sample computation. kakaisip kung kakayanin ko ba ang tatlong milyong piso para mabubungan ang sarili. kakatimbang na parang kaya kong bunuin ang dalawang milyon sa tatlong taon na dala-dalawa ang trabaho. 

mag-abroad kaya? mag-corporate kaya kahit 5 years lang? focus lang. walang lingon-lingon. makapundar lang ng bahay. parang kaya ko naman 'yun. maghahating-gabi na at naglalaway pa rin ako sa wala pang 100 metro kwadradong seguridad sa buhay. sa single detached house na nasa loob ng gated community. na hindi ko gusto dati pero parang ito na ang pinaka mura at madali para sa'kin. kaysa ipilit ko pang gusto ko malayo sa siyudad, gusto ko sa farm, ayoko sa subdivision pero mas mahal magpagawa ng bahay na sa bukid lalo na't walang alam sa construction. wala naman akong sasakyan at walang kabalak-balak magkotse. pinaka madali ang magwindow shopping ng mga produktong maaaring tirahan.

ngayon lang pumasok sa isip ko na magkabahay. sa walong taon kong paninilbihan sa mga komunidad sa probinsya, saka ko lang naisip na wala nga pala akong sariling bahay. palagi ko namang sinasabi na "di kayo maniniwala pero mas maganda pa po ang bahay nyo kaysa sa'min" kahit na 'sir' ang tawag o maaayos ng kaunti ang damit kapag nagbabaranggay. palipat-lipat din naman kasi ako ng lugar noon, ngayong nagpandemya lang at maaari nang ilagay ang trabaho sa bahay ko naisip na kailangan ko nang bumukod uli. tapos, sa walong taon wala rin pala akong pera at dahil hindi regular na empleyado hindi rin makakautang sa bangko. wala namang pangkolateral.  

madaling araw na't laway na laway pa rin ako sa maayos na bahay. hindi ko pa yata kaya. o ayoko lang din na magtrabaho para lang makabayad ng mortgage at mga dues ng homeowners. 

parang gusto kong mag-aral ulit (Masteral 5)

parang gusto ko nang mag-Masteral talaga. nakasobre pa rin ang mga recommendation letters ko noong 2020 para sa Masteral sana sa lokal na unibersidad, handa na akong gumastos kaso pumutok ang bulkang Taal kaya di ko na muna tinuloy. nawalan ako ng trabaho, ipon at nakabawi na uli ako financially kaya baka puwede na uling mangarap.

gusto ko na uli mag-Masteral sa ibang bansa. 'yung kurso pa rin na tiningnan ko noong 2016 ang gusto kong kunin: Wild Writing sa Essex lang meron. Hindi creative writing kundi wild writing; mas nakatutok sa pagsusulat sa/ng kalikasan, paligid at samut-saring buhay. Dalawang taon bago ako mag-conservation work noon. 

para makapag-apply sa kurso kailangan ko na lang ng recommendation letters tungkol sa pagsusulat, pasadong IELTS exam at personal statement. wala pang scholarship ito. Admission pa lang sa school. ang nakakatamad dito, puwedeng asikasuhin ko lahat 'yan at hindi ako matanggap. puwede rin namang makapasa. 

ito ay thread na babalik-balikan ko para sa binubuong personal statement: 

1. gusto kong maglakad-lakad sa parke sa probinsya ng United Kingdom kapag weekend at walang klase 

2. gusto kong mag-intern/volunteer sa mga gallery o suminghot ng kultura

3. gusto kong magsulat nang malayo sa Pilipinas

4. gusto ko [pa bang] makasulat ng libro? 

5. gusto kong tipidin ang tuition fee para makabili ng bahay pag-uwi

[balik ako kapag may naisip pa akong dahilan kumabakit gusto ko uli mag-aral ng Wild Writing kahit pag-uwi wala naman akong balak magsulat bilang kabuhayan o propesyon.]

Abril 09, 2022

It was a nice day. Wala masyadong plano ngayong araw. Subukan lang namin mag-yoga sa bagong bahay nina Ashley at Jhunnel, newly weds. Medyo matagal ko namang plinanong mag-yoga talaga. Andito rin pala si Neal, newly broke up. Slow day, nangaghilata lang kami sa sofa nina Ash na binili sa Waltermart. Tinanong kung saan-saan galing ang mga furnitures at fixtures sa bagong bahay. Inalam saan binili ang mga paintings. Tsikahan ng kung sino-sinong mga tao. Kung saan lang mapunta ang usapan habang nakatakla sa sofa. Rest day din ng bagong mag-asawa na maraming trabaho. So, walang agenda. 

Huminga lang. Humalik sa sahig. Sininghot ang gabok habang nagyoyoga. Nakikinig sa yoga teacher sa Youtube habang gumagalaw. Naaalala kong bigyang-pansin lang ang pag-iral. Koneksyon ng mga bahagi. May maalog, may matigas, may mabigat, may ngalay, may kirot, tapos paglapat. At patawarin ang sarili sa mga bahaging hindi maiunat, maiabot o kahit nga maramdaman. Nang sabihin ramdamin ang koneksyon ng ulo sa buntot, ang kahabaan ng gulugod; shet di ko maramdaman ang gitna kong katawan. Manananggal pala ako. Lutang/kulang pero okay langang mahalaga ngayon ang paghinga -Pag-iral. May pahinalay sa pamamaluktot. Umiral, singhot-buga, maging mortal at hindi agenda.

Pakiramdam ko ang haba ng araw. Ang dami kong ipinawis. Binawi ko lahat ng pamamaluktot sa isang liempo at unli rice sa Inasal Pampanga's Bezt sa Talisay. Umuwing magaan kahit busog, busog pero magaan. 

#

Abril 09, 2022

Lalig, Tiaong, Quezon

tawilis notes3

Iniwasan naming magpa-fill up ng kahit anong papel (survey) sa mga mananawilis. Una, para walang pasalin-salin na papel dahil iniisip pa rin ang virus. Pangalawa, baka magkaroon pa rin ng maling ekspektasyon na ang survey ay ayuda o sa politiko kahit na ipaliwanag ko na saliksik lang. Nasa app lang ang survey at verbal ang consent.

Nagpa-print na ako sa hotel ng questionnaires para kung sakaling magkatabing bahay ang mga mananawilis, hindi ko na uulitin ang tanong kasi masakit pala sa lalamunan lalo na't kahit may ilan ka lang na tanong ay nagiging semi-structured pa rin ang survey dahil ganun, magkukuwento sila. 

Pagdating sa Alitagtag, "tingnan mo kung nasaan ang mga mananawilis" sabi sakin ng pangulo ng mga mangingisda. Hindi kami papuntang tabing-lawa, palayo kami sa dagat. " 'yung bahay na yun, kamamatay lang ng mangingisda dyan hindi na nahintay 'yung lambat." Dumating kami sa isang manggahan, hindi nagbahay-bahay ngayong araw kundi puno kada puno. Nasa mga sanga ng puno ang mga mangingisda, isa-isang binabalutan ang mga bunga.

Isinigaw ko ang mga tanong. Hindi ko nagamit yung papel.

Napanood ko 'yung War of the Worlds (iba-ibang pelikula)

Nagkatrangkasong lubog na malala kaya wala ring matrabaho. Nanood na lang kami ng kapatid ko ng mga War of the Worlds movie adaptations simula 80s hanggang 2021. May anime, sci-fi, apocalyptic retelling/rehash. Maganda yung isang concept, ginamit natin ang Martian technology para sa development. May martian species na naka-adapt or naka-develop din ng immunity sa virus.

 

May pelikulang nagsisimula sa napakaraming astrophysics jargons na wala kaming mahagip. Usap-usap lang at hindi naman pinapakita ang alien. Ipakita nyo yung alien wag kayo mag-flex ng mga military montage. Ang hostile pala talaga ng response natin sa non-human lives no? Kapag hindi tao, threat. Low cost pa yung FX ng ibang pelikula tapos masalita masyado. Paiba-iba yung POV, may konting family dramang pilit, lubay pa ng plot. Gusto ko lagi yung tinitingala yung mahahaba ang galamay na Martians, may pailalim na saya kapag may kaguluhan sa business-as-usual na siyudad. Electromagnetic pulse, electro charge, tapos kumuha ng yellow pad paper si astrophysicist, tapos sumulat ng mga dalawang stroke ng ballpen at nakuha na nya na gustong sirain ng Martian ang ozone ng Earth. Terraforming Earth pala sya, gagawin Mars ang Earth parang satire take on terraforming Mars.

Halos mga lalaki pa rin ang nagbibigay ng orders sa panahon ng alien invasion. At natapos yung pelikula na hindi namin naintindihan kung paano yung naging solusyon ng mga bida sa Martian invasion. Baka masyadong komplikadong siyensya basta mas madali pa rin yung kay H.G. Wells, may virus sa Earth na nagpahinto sa Martian invasion. Noong nabasa ko yun parang napa-"ha! 'yun na yun?!" din naman ako. Classic example ng Ex Machina, na may external force na bigla na lang magso-solve ng conflict at sa nobela ni Wells ay hindi supernatural being kundi natural or human-like/god-like kundi non-human ang tumapos sa suliranin.