Pasko x Pasta x Piktyur

  Dapat hindi talaga ako uuwi ng araw ng Pasko. Hindi naman kasi kami naghahanda. Hindi naman kami  tradisyunal na dapat magkakasama ang pamilya sa Pasko. So, okey lang. Kaya lang nagpaunlak na sa'king imbitasyon sina Roy, Alquin, at Alfie para sa Tenksgibing sa church namin dahil baka raw magtampo na'ko kapag hindi sila nagpunta. Kaya pinasya ko nang umuwi, para na rin makasama ang aking napakagulong pamilya. Magulo sila vocally lang naman.

  Kahit na wala na'kong pasok ng bisperas, mismong araw ng Pasko na ako bumiyahe pauwi.Tama ang deductions ko na magiging maalwan ang biyahe ngayon. Nakakatuwa dahil parang ghost town (o dapat ba ghost road?) yung kalsada. Lahat puyat sa Noche Buena. Kahit nga ako puyat din kakalaro ng Hello Hero na app. Aba! Ikaw na, x2 ang gold drop at walang pasok bukas.

Bahay

   Mabilis lang ang biyahe. Hindi nga ako nakatulog. Pagdating ko sa bahay, nagkahulan sina Tsaw-tsaw, Prik-prik, at Dash-dash. Namiss ako ng mga aso ko. Namiss ko rin naman sila ng bongga. Pinakawalan ko nga si Prik-prik dahil alam ko hindi na ito nakakatakbo-takbo dahil busy si Mudra sa tindahan niya sa palengke. Hindi na rin nakakaligo ang mga aso ko.

   Inaasahan kong walang tao sa bahay. Si Mudra, usually nasa palengke. Si Pudang naman usually nasa inuman. Yung mga tiyahin ko, namamasko. Si Bernunang, nasa kanyang pamilya. Pero nadatnan ko 'ron si Mudra at sina Bernunang kasama ang aking pamangkin. Tapos, nagngangalngal din ang aking pinsan dahil napagpalo ng aking tiya. Paskong-pasko.

   Tinanong ko kung anung pagkain nila kagabi. Pizza lang daw. Buy 1 take 1 kaya bumili ang nanay ko. Ang pagkain na lang sa bahay ay pancit canton at itlog. Paskong-pasko. Paalis na daw silang lahat papuntang Pasig, kena Auntie (pero kapatid siya ng lola ko). Sinasama nila ako pabalik ng Maynila. Thanks but no thanks; kakabiyahe ko lang. Tsaka, may Tenksgibing sa church. 

Kapitbahay

   Pumunta ako kena Amnesia/Dolour/Ara/Dugyot. Nakita ko sa feysbuk na marami silang handa. Isang bayan lang naman ang pagitan namin nina Amnesia. Isang sakay lang ng bus. Hindi ko talaga alam kung sa bahay ba nila 'yung nasa pic o nasa Batangas sila. Usually kasi nasa reunion yung mga 'yun pero bahala na. 

Gumaling si Amnesia dahil salibro :D

  Bingo! Nandun sila sa bahay nila pagdating ko. Hindi sila natuloy sa kanilang Family Reunion sa Batangas.  Ang dami nilang handa! Best pick ay ang kanilang ispageti at afritada. Oo, pagkatapos magpasta, nagkanin ako. Tapos, nag-dessert ng Triple Chocolate cake at May na wine (yung grape juice lang po:). PGng-PG. Paskong-pasko.

   Wala naman pala siyang Amnesia. Nakalimot daw kasi siya sa mga hindi pumunta noong bertdey niya. Iniregalo ko sa kanya yung Nuno sa Punso kasi nabasa ko na. Tuwang-tuwa naman siya.  Bumabait na raw ako. 

   Nagkwentuhan lang kami saglit. Tapos, pumulas na'ko ng Alas-dos. Bumalik ako ng bahay para matulog ng saglit. Pag-gising ko andami ng text ni Alquin. Nasa chruch na raw sila at nasaan na raw ako. Naku! Alas-kwatro na pala. 

Kapit-bisig

   Ang tagal ko ring hindi nakauwi. Mga dalawang linggo akong wala sa aking home church dahil sa proximity ng trabaho ko. Proximity talaga? Ngayon ko lang din nakasama si Alquin at Roy, at this time kasama na namin si Alfie! Wohooo!

Si Roy yung pinakamasaya, ihaw na!

   Simple lang 'yung program. Simple lang din 'yung suot namin dahil wala naman kaming maipapag-magara. Nakinig kami ng mensaheng hinatid ni Pastor na"The Best Gift Ever!". Tapos, nagkwentuhan habang nagme-major ng iba't-ibang uri ng pasta. At para sa mga kagaya kong malapit ng maging miyembro ng media-betes, nag-enjoy ako sa cakes!

    Kapag natanggap mo na 'yung da best gift ever, lahat ng simple, oks na oks na sa'yo.

    Siyempre, hindi matatapos ang gabi 

ng walang kodakan!

Piliin ang di kasali at nakikisali :D