Bandang ala-una ng tanghali. Santing na santing. May napadaan sa harap ko na ale. Medyo marungis at may bitbit na sako. May sinasabi sa’kin. Hindi ko maintindihan. Ang dami ko nang narinig na wika natin pero iba ‘yung kanya. Hindi ko alam kung babati ba ako ng avisala o ngingiti na lang. Napawasiwas na lang ang kamay ko na nagsasabing “wala”. Umiling-iling pa ako.
Hindi kaya humihingi s’ya ng tulong para sa kaharian nilang sinasakop ng masasamang elemento? Tapos, ako ang napili n’yang bagani. O baka may isinalin s’yang sumpa? Hinihintay kong maghating-gabi, baka maging palaka ako o isang prutas na wala pang pangalan.
Matindi lang talaga ‘yung hulab ng kalsada kanina.
#
No comments:
Post a Comment