Napanood ko ‘yung Bwakaw

     Napanood ko ‘yung Bwakaw. Tungkol ang pelikula sa buhay ng isang baklang gurang; si Mang Rene. At saka pala ng aso n’yang si Bwakaw, para hindi naman masabing nag-iisa s’ya sa kanyang katandaan.

     Ipinakita ng Bwakaw ‘yung mga bagay na nakakatakot sa pagtanda- pagtanda nang mag-isa. Nagiging bugnutin at maligalig. ‘yung naiinip sa bahay kaya papasok na lang sa trabaho kahit retirado na. ‘yung gumagawa ng huling habilin sakaling may mangyari. Parang ambagal ng oras. Naghihintay na lang sa paglubog ng araw.

      Merong santo entierro si Mang Rene, na milagroso diumano. Maliit pa lang daw ‘yung santo nang makuha ng ina ni Mang Rene at Nitang sa Paete pero habang tumatagal ay lumalaki diumano ang santo. Katabi nga ito ni Mang Rene sa pagtulog kahit na may hinanakit s’ya sa santo dahil hindi napagaling ang nanay n’ya noon. Tapos, parang biro na isa-isang nangangamatay ‘yung mga nasa paligid n’ya gayong s’ya ‘tong hintay nang hintay at handa nang handa sa kamatayan n’ya. Pero may isa pang isyu si Mang Rene na ngayon n’ya lang kinakaharap. Puwede pa lang umabot sa ganung edad at may mga isyu ka pa rin sa sarili.

     Pinaka gusto ko ‘yung eksenang inalisan muli ng balot ang mga display sa bahay at nagkurtina ulit si Mang Rene ng bahay n’ya. Nakakaaliwalas. Nakakagaan. 

#

  

  Ay! Wait! Artista na pala ‘yung kaibigan ko nung hayskul! Indie starlet!