White Adobo

Gumising ako isang umagang mayaman-mayaman kami.

May longganisa at sinangag sa mesa na almusal. Nagtimpla ako ng kape na binudburan ng cinnamon. Tapos, naghanda ako ng sukang pinakurat para gawing sawsawan. Tanghasal na pala - tanghalian at almusal.

Umuwi lang si Mama ng tanghali para magluto. Na wala namang kumain. Kakaagahan ko lang kasi. Umalis na ulit si Mama dahil maraming inaasikaso. May tungkol sa school, may tungkol sa ospital,  may tungkol sa palengke, at mayro’n din sa munisipyo; multi-institutional ang nilalakad n’ya this week. Buti pa si Mama am’ busy.

Hapunan na ako nagbungkal sa kusina. Pagtingin ko sa niluto kanina ni Mama, natigilan ako. Ano ‘to? Carbonara? Eh pantanghalian ‘to ah. Malalaki pati ang hiwa ng karne pero may kaunti pa namang toyong sabaw. Adobo pala pero ang ang puti-puti ng karne! Baka White Adobo? Naririnig ko bigla si Juday sa isip ko, Bakit hindi?

Kinuha ko ‘yung pinagpritusan ng longganisa kaninang umaga, para ma-caramelized sa karne ng adobo ‘yung asukal galing sa longganisa. Winisikan ko ng kaunting cinnamon. Nang maging brown ‘yung karne at amoy sunog na ‘yung asukal, ready to serve na ang ating kanina lamang ay White Adobo. Naghanda ako ng sawsawang sukang pinakurat. Nagtimpla ng kape.

Hindi pa ako tapos kumain nang dumating na si Mama kasama sina Rr at si Rjay, may dala naman silang hapunan.

 At kape.

#