Napanood ko ‘yung ‘Shazam’

Iniisip ko pano ‘to. Mga bagets at never ko pa napanood na ang pagiging super hero ay family thing. Parang pinoy pero hollywood. Akala ko tatawa lang ako pero may kulbit ng kaunti sa pagkatao at pagiging komunidad natin ‘yung Shazam. Akala ko about finding the inner self journey type of superhero movie pero more on finding a home na hindi natin usually nakikita na support group ng isang superhero ang pamilya nya. Lagi lang s’yang may sidekick na less cooler or deskman/woman na nag-a-assist sa kanya.

Nakakamulat ‘yung pelikula na may mga batang walang pamilya rin pala sa America. Mukha kasing ang gaganda ng bahay at lawns nila, safe and secured ang schools, ang ganda ng social services, so akala ko wala nang mga batang nagpapaplipat-lipat ng foster parents sa kanila. Makes you think na incompleteness at brokeness ay and’yan lang next door or katabi mo sa tren. At hindi mo ‘yun makikita sa trailer. All that was on the trailer ay hilarious, feel-good, a bit delinquent, very light and bright superhero film.

Pero mas maganda pa rin ‘yung Wonderwoman. Pero magkaiba naman dapat sila tinitingnan. Pero it’ll be nice if the screen will share eksena ni Shazam and Wonderwoman. Hilarious. Pero DC Universe sa tingin ko kailangan n’yo pa magdagdag ng iba pang kasarian sa JL movie.