parang pariwara na ko te. oo, te pariwara as in failure as a person, a professional. kung ano-ano lang ginagawa ko as someone approaching trenta. wala naman akong masisi. haha. parang laging ito na ba yun ang lahat-lahat? prang kaya ko pang i-push ng konti pa to change the track ng timeline ko, para laging hindi pa ito 'yun. may igaganda pa 'to. kaya siguro ang dami kong biglang-liko. tapos puro deadend. nauubos na yata ang gasolina ko para hanapan ng ibang daan yung mga nasasalubong na deadend. hindi naman ako malungkot. naiinip lang, buryong na buryong sa kawalan ng kaganapan. naghihintay na may magbukas ng oportunidad ng trabaho, tapos nang mag-callback tatanggihan. naghahanap ng trabaho kapag inalok ng recommendation sa maayos namang sweldo, iisnobin. anong trip ko? may mas deserve ka pa ganun, so ano ngang deserve mo aber? default ko na yata ang di mataeng pusa.
inaabot uli ako ng madaling araw, actually umaga na ang 6am na tulog. kahapon para akong nag-motel dahil 3 hours lang ang tulog ko. hindi ako natatakot o nalulungkot, sobrang ikinaiinip ko ang buong gabi. pakiramdam ko nasasayang ang oras sa pagtulog. kagaguhan phase ko yata. pakiramdam ko gumigising ako sa maling lugar. hindi ako dapat andito. gsuto kong umalis. shet. gets ko na yung kantang gusto kong matutong mag-drive. umandar lang. umusad. kahit san.
sa umaga naghahagilap naman ako ng gana magsulat o tapusin ang mga proyekto. nag-iipon lang ako ng mga simulang gagawin. ililista. kakalimutan. babalikan. ililista. kakalimutan. at may panibago na namang gustong gawin. akala ko naakap ko na ang sarili kong pagkaligalig pero naiinis pa rin pala ko na hindi ako umaandar sa mahabang expressway na dere-deretso; akala ko ayos na ang usap na maraming stop over. maiinip din pala ako sa sariling andar.
anong puwedeng gawin kapag magte-trenta anyos ka na tapos pakiramdam mo walang nangyayari sa buhay mo. yung alam mong wala kang disiplinang mamuhunan sa sarili noon pa at alam mong pinanganak kang walang talent pero gusto mong maka-tsamba bago mag-trenta: (a) pwede kang mag-asikaso ng masteral kahit di mo rin alam anong sunod after, (b) sumali sa Palanca kahit limang araw na lang bago ang deadline, (c) mag-dating app tapos i-unmatch lahat ng matches mo matapos ang isa-dalawang gabing bolahan, (d) isipin bakit mas excited ang gobyernong buwisan ang mga propesyunal (middle income class) kaysa mga bilyonaryo at huling baraha pa ang carbon tax para may maipambayad ang Pilipinas sa mga utang o kaya taasan pa ang buwis ng salary grade 22 pataas sa kongreso bilang role model at paglilingkod sa bayan, (e) mag-window shopping ng townhouses at furnitures kahit parang kaya mo na hindi ang monthly amoritzation;
di ako nagmamadali. di ako pariwara. pakiramdam ko lang hindi naman ako pariwara. kulang lang ako sa tubig. kinatatatakutan ko pala talaga ang buryong at inip. at least marami namang gagawin, hindi lang maupuan ang mga dapat nang tinatapos. akala ko hindi na ako magrereklamo at mas magiging pasensyoso ako sa sariling usad. e sa naiinip na ko. literal na nagsesend ako ng chats sa mga kaibigan na NAIINIP! ako in all caps w/ exclamation point. hindi ko na alam siguro kakain na lang muna ako ng almusal bago matulog.
sweet dreams!
bago ako tuluyang nakatulog, hinagip ko pa yung cellphone ko dahil may line na pumasok pa sa utak ko: "hindi ka naman mabubuo bago sumapit ang umaga. hindi ka manananggal, matulog ka na."
No comments:
Post a Comment