Paano Naging Team Building ang Disaster Response?

Si Kat, Mayora, Chris, at Kuya Charlz paakyat ng bundok

Matapos kong ayusin ang kalendaryo ko nang linggo na ‘yun pinabalik kami sa Mabini para sa emergency shelter assistance validation. Aalamin namin ‘yung mga bahay na talagang nasira ng lindol at sino ang dapat gawaran ng tulong. Kaninong bahay ang partially at totally damage.

Sa di ko ma-gets na dahilan, hindi ipinagkatiwala sa local government. Kailangan pang mula sa national agencies. Kailangan pang maantala ang social services sa ibang bayan; prayoridad at bulnerable kasi ang mga kababayang nasalanta. Ganun din naman ang local government na ayaw ipagkatiwala sa national government ang validation, naipit pa kami ng mga ilang oras sa munisipyo bago mapapayag si Mayora na bumaba kami sa mga baranggay. I understand her point; masyado nang disappointed ang mga kababayan n’ya sa mga gumagala-gala para mag-survey; agarang tulong ang kailangan nila at hindi dagdag na paasa.

Napunta ako sa Team Charlie. Hindi ko sila ka-cluster. Hindi ko rin mga barkada sa trabaho. Marami sa kanila, di ko rin ka-wavelength. Ewan ko kung bakit ako dito sumama at hindi kena Alvin. Siguro dahil isang araw lang naman. ‘tsaka katrabaho ko pa rin sila kahit di ako kumportable hindi puwedeng lagi silang iwasan. Makakasama at makakasama ko pa rin sila.

Bumalik ako sa Brgy. San Teodoro. Kamakailan lang galing kami rito para mamigay ng food packs. Si Sir A, Jenison, Christopher, Mayora, Kuya Charlz, Kat, Kuya Nino, Kuya Elemer, at Ate Ivy ang bumubuo sa team; kung wala na akong nakaligtaan bukod sa akin at kay Konsehal Ireneo. Inakyat namin ang Sitio Sta. Monique.

Si Konsehal Ireneo at ang kanyang maybahay

Sabi ni Leanne, dapat daw pala may dala kaming trail foods kung namundok pala kami. Nag-text lang, nasa ibang team sila. Oo, may signal pa rin sa bundok kaya habang inaakyat ko ang tarik sumasabay ako sa ritmo ni Ed Sheeran.

Unang bahay pa lang kami pagsapit ng mag-aalas dose at ‘yun ang kina Konsehal. Sobrang bait ng maybahay ni Kon. Abot-abot agad ang paglalabas ng tubig at juice. Magluluto na raw sila ng pananghalian. Nagdiwang ang mga kumakalam naming sikmura. Dahil nilubos na namin ang kakapalan ng mukha, nagpatimpla kami ni Mayora ng kape bago mananghalian. Si Ate Liza, pala si Mayora, katrabaho namin. Not a real Mayora, lipstick lang.

Hinunta namin ang may bahay ni Kon. Nakapagpatapos na pala ito ng tatlong anak. Dalawa na ang nasa ibang bansa. Kaya pala Ali Café ang naamoy kong tinitimpla. May tatlo pang pinapaaral. Nagtanghalian kami ng tinola at pritong itlog. At malamig na juice. Kape sa’min. 

Tanawin mula sa Sitio Sta. Monique

‘tas plinano na ang paggalugad sa dalawampung bahay na mas mataas pa sa inakyat namin pero hindi na ganun katarik. Pero pataas talaga nang pataas. Habang palapit kami nang palapit sa huling bahay ay halos lahat kami’y may hawak nang tungkod. Tinitingnan namin kung anong tindi ng lamat o sira sa mga poste o buhos ng mga bahay. Nakakatuwa lang din dahil may mga nalalaman akong tubong bayan pa namin ng Tiaong. Ang layo ng abot natin kako. Wala ring puknat ang kulitan ng buong team parang binulabog lahat ng mga entidad ng gubat.

Hapon na at hindi na kami makakababa pa. Hindi na rin namin kakayaning umuwi ng sari-sarili pang mga bayan at bumiyahe ulit ng maaga pa bukas. Sa kubo kami nina Kon matutulog. Balak ko talagang tapusin na ang report bago bumalik ng Garcia. May dala naman akong ekstrang damit; basta disaster duties dapat laging may extra undies.

Nagpahiram ng tuwalya at tsinelas si Kon at nagtanong pa ang may bahay niya kung ano ba raw luto naman ang gusto namin: Adobo o Tinola? Nakakahiya na dahil mukhang kami talaga yung nasalanta at hindi sila.

Burol kung saan naroon ang mga kambing nina Konsehal

(Pag-aalam ng kambing ang ikinabubuhay ng marami rito)

Bago ako naligo paghahanda sa mainit na kape’t hapunan, umakyat muna kami ni Kat ng burol para tanawin ang dagat na naghihiwalay sa Mabini at Tingloy. Naliliwanagan pa rin ito ng bahagya ng kahel nang langit. Naririmlan na rin ang isla ng Sombrero. Ang payapa nung dagat.Siguro kaya tayo inabala mula ating mga bayan ay para makita naman natin ‘yung mga ganitong tanawin.

Pagsikat ng araw sa Sitio Sta. Monique

Pagkakarami kasing kaabalahan na parang isang yanig na lang ay mauuna pa akong gumuho kaysa sa mga bahay na binisita namin ngayon. Kung merong partially damage baka ako talaga ‘yun.

#