Almost Annual Assembly

Nagkita-kita kaming magkakaibigan nung college: si Ate Tin, Ara, Ana at ako.

(Also: Tabs/Adipose, Perlita, Rodora and me respectively)

Malayo pa ‘yung suweldo pero pinilit ko nang makapunta kena Ara. Ang daming dapat pagkuwentuhan at kapag bentsingko ka na, tamad ka nang mag-type ng malanobela sa chat. Irita na ko sa mga group chats. Leave ako nang leave sa mga group invites. Social media ermitanyo na ako. Naghahanap ka ng personal, yung natatalsikan ka ng laway.

Si Ate Tin lang din ang chinat ko. Si Ara si Ate Tin lang din ang chinat. Si Ana si Ate Tin lang din. Ayokong magtanong kung nasaan na kung sinoman. Kung sino abutan ko s’ya kukuwentuhin ko. Wala nang tampu-tampo sa nang-indian sa usapan. Wala rin akong bitbit na anuman, bahala a si Tiya Dolly, di naman kami maselan.

Alas-nuwebe ang usapan. Sabi ko, aalis agad ako nang tanghali kasi may lakad pa ako. Dumating ako ng alas-dose, wala pa sina Ate Tin. Si Ara, andun pa sa bahay nila. Alam ko nag-aral na ‘to ng nihonggo, katakana, hiragana, pero di pa rin lumilipad. Ayoko namang ukilkilin at sa’ming tatlo, are ang pinaka conservative sa mga plano n’ya sa buhay. Si Ana naman ang pinaka mapagyaya sa mga trabaho at gala, isasama ka sa mga plano n’ya sa buhay. Ako naman ang pinaka wala yatang plano sa hinaharap.

Last year kena Ate Tin kami. Napag-usapan na namin ‘to, ‘nungayon  kung di ka successful sa career, kaibigan ka pa rin namin. Ang mahalaga, hindi ka tumitigil. Hindi kailangang laging mabilis ang pag-usad at ikalungkot kung makupad.

Chika sa Career

Nakuwento ko na nasa lawa ako ng Taal sa ngayon. Aba, gulat ako at ang daming chika ni Perlita sa lawa. Malay kahit sa pagkapanganib ng tawilis. Napa-lecture tuloy ako ngayon sa conservation efforts. At naalala namin kung paano kami nagtatatakbo mula gate hanggang sa dulo ng campus dahil late na kami sa environmental science. Konting ihip na lang ay tres na ako sa envi sci pero akalain mo may mga naalala akong environmental laws at terms. Sulit na rin ang paiskolar ng gobyerno sa’tin girl. *halakhak.

Nag-aaral ding magsulat at magbasa ng baybayin ang babaying ito. “Nag-aaral nga ako ng katakana, bakit ‘yung sa’tin hindi?” sabi n’ya nang padilat. Kapag lumubog ka naman talaga sa kulturang ibang-iba sa’tin mapapaisip ka talaga kung kumusta ang pagkakakilanlan natin. Ipinabasa ko sa kanya ‘yung nasa phone screen ko bilang quiz. Nahirapan! *halakhak “Ang dami kayang version sa internet!” nag-justify pa na akala mo essay ‘yung quiz. Pero marami nga naman, ang akin kasi ay ‘yung lumang baybaying Tagalog na ang pamatay-patinig ay krus (Doctrina).

Never stop learning ang peg namin. Hanggang nagyaya nang magtanghalian: chicken adobo, nakakabobo. [Kung alam mo ‘yung kanta, ganyan ang mga genre-han namin] Tapos, biglang nagpa-order ng peanut butter si Ara, kay Ate Tin daw ‘yon. Kakabili ko lang kako. “For a cause naman ‘yun. May cancer si tatay.” Nang maisip n’yang dapat si Ate Tin ang magkuwento sa’kin, magkunwari na lang daw akong di ko pa alam.

Adipose Arrives

Kung kailan ka naman ako pagaw na saka dumatin si Ate Tin. Nag-away pa raw sila ni Jojo on the way. “Hahabulin ko lang si Jord, kapag wala na, uuwi na rin tayo.” sabi n’ya raw. At kasalanan ko pa pala ngayon. Hindi na ako nakauwi ng tanghali kasi mamaya pa raw si Ana. Asan na raw ako ngayon? Nagkaka-chat naman daw sila at nagkikita ni Ara kaya ako ang magkuwento. So, ulit from the top.

Nag-apply nga si Ate Tin sa Antipolo. Ang kalaban n’ya raw sa position ay matanda na. Nakalinya naman ang course sa ina-applyan pero ang experience ay sa pabrika. Job order na sa opisina at pinaglalabanan nila ni Ate Tin ‘yung plantilla. Araw ng interbyu ay nagkuwento na kay Ate Tin kung gaano kasalimuot ang buhay n’ya sa asawa, pamilya, naubos ang backpay sa pabrika at kung paanong huling baraha na n’ya itong plantillang pinaglalabanan nila. “E di sana ikinuwento mo rin lahat ng sakit mo,” enter frame ni Ara. Paawaan lang din pala ang labanan. Kung ikaw ang na-hire, konsensya mo pa kako. *halakhak

Umuwi muna sila ni Jojo mula Antipolo dito sa Sariaya. Hindi muna sila nakapagtitinda ng buko. Full time mom na muna s’ya. At ang dala n’yang balita ay may rectal cancer si tatay n’ya. “Na-chika nga sa’kin nito (ngumuso kay Ara) pero walang details” kako.

Iyak siyempre si inay at si bibe. Ayaw pa raw magpagamot. Hayae na raw. Hindi n’ya raw ipa-public at delikado ang case, hayae nang magkautang-utang. Nalula ako sa kailangang amount. Ayokong magtanong kung saang bunganga ng dragon kukunin ‘yung ganung halaga. Ilang bote ng peanut butter ang kalahating milyon?

Kahit na marami nang pasan, desidido si Ate Tin naman na lumaban. As always. Kaya lalo s’yang bumibigat e.

Rodora in Red Estrada

Bandang alas-kuwatro dumating si Ana. Nag-undertime pa raw s’ya. Kinamusta namin si Sky, nasa mga mommy ni Ana sa bukid sa Tiaong. Susunduin pa nga raw n’ya si Hawen. Busy momshie na nangangalaga naman sa libo-libong manok. Working towards partnering to a fastfood chain na nga raw ang kumpanya nila. Gago-gago lang ‘to dati e.

Habang nagkakape, ikinuwento ko ulit ang mga latest happenings sa buhay ko. Di ko namalayang napunta kami sa tilapia. Tinanong ko si Ana kung anong classification ng tilapia base sa kanyang eating habit at diet, s’ya ba ay herbivorous, planktivorous, carnivorous? Quiz master talaga ako today. Napaisip s’ya. Natatawa na agad kami ni Ara. Ako nakaisip nito kanina lang.

“Ano” sabay simangot ni Ana. Ibinulong ko lang ang sagot. “Ano?!” Ipinaulit pa sa’kin.

“Thaiburubus”

Napamura at tawa siya. “Ambaboy n’yo!” Halakhak din kami ni Ara kahit inulit-ulit lang namin ‘yung joke. Hindi bumenta kay Ate Tin ‘yung term na ‘yun. Siya lang din ang cum laude sa’min. ‘yung si Ara at Ana suma. Sumama lang sa cum laude. Ako naman, late na naka-graduate. 

Noong college parang ang yaman namin, labas kami nang labas kapag tatambay. Kain nang kain. Gala kung gala. Ngayon, sa mga bahay-bahay na kami nagkikita. Kuwento maghapon.

Uwian na

Hindi ko maalala kung naghapunan pa kami bago umuwi. Alam ko nagluto pa si Tita Dolly noon e. Busog na busog ako maghapon. Gaya lang ng dati. 

Hi dugzzz, flight ko na this midnight. Di na ko nakapagpaalam ng personal kasi di rin naman kita makutaptapan . Isama mo nalang ako sa prayers mo, mamimiss kita. Until we meet again

Sa uulitin.