QQD23

Day 23, Lunes

Halos wala nang laman ang ref. 

Gabi pa lang inihanda na ni Mama ang malaking bag ng mga gulay, prutas, biskwit, at dalawang Chuckie para ipadala sa pamangkids na nasa kabilang bayan, sa San Pablo. Prize yata nila dahil napasaya nila ang lola nila sa kanilang TikTok videos. Tatlo ang pamangkids ko, magkakagulo sa dalawang Chuckie panigurado. Tatlo naman kasi rin dapat 'yun kaso nahigop na ng tito Rr nila ang isa.

Hanggang arko lang sa may Villa Escudero. May kaibigan si Mama sa hanay ng kapulisan. Puwede raw namang mag-abutan ng kung anuman ang galing nang magkaibang bayan. "Sobrang daming sundalo," sabi ni Mama. Bago dumating ng arko, ang daming sundalo. Pagkalagpas ng arko, ang daming sundalo. "Parang may darating na kalaban". Bagabang si Mama sa dala n'yang mga pagkain, buti nga hindi s'ya sinita dahil umupa s'ya ng traysikel papunta sa arko. 

Nag-videocall sa'min ang pamangkids tuwang-tuwa sa natanggap nila. Pinag-iipon na ulit si Mama ng tinapay para hindi raw sila magutom. Ang bilin ni Mader ('yung tawag nila sa lola nila) bigyan pa rin si Charlotte, 'yung pinsan nila, kahit pinagdadamutan sila nito. Nang tanungin si Puti kung bakit binigyan si Charlotte ng tinapay, "sabi ni Mader magagalit si Jesus kapag nagdamot," katwiran ni Puti. Magkaiba kami ng doktrina ni Mama. Iba ang training ko sa pamangkids, pangil sa pangil.

May bali-balitang ie-extend pa ang enhanced community quarantine hanggang katapusan.