Teachable Moment
Third year educ na dapat si Charmaine kundi dahil sa dinadala niyang karamdaman. Kasamahan namin siya sa Kubo. Kasamahan ko rin siya sa Traviesa noon. Editor niya ako sa graphics (kahit hindi ka pa maniwala). Kaya naman binisita namin siya sa kanila sa Sariaya kasama nina Van, Sheenabi, Jul, Nikabrik, Joshee, Alison, Keisha, at Ate Abby.
Pagdating namin do'n, napansin ko kagad na mas lumaki yung bukol niya sa kanang balikat. Nakuwento niya na ito dati sa mga fellowships sa Kubo, kapag nag-a-umbrella time kami. Sabi n'ya pinacheck-up na raw yung bukol sa mga ospital sa San Pablo at Lucena, pero wala raw findings. Alangan naman s'yang sundin ang suhestiyon ng magulang n'yang magpa-albularyo. Nabalitaan din namin nitong bakasyon na nagpatingin siya ng ilang beses sa Maynila.
Halata mang mas lumaki ang bukol sa kanyang balikat, e agad namang naagaw ang aming atensyon ng kanyang mainit na ngiti. Matamis pa sa dala naming....wala pala, wala pala kaming pasalubong sa kanya.
Pagkatapos magmano, ipinakilala niya agad kami sa Nanay at Lola niya. Inisa-isa ang aming pangalan kahit hindi naman matatandaan lahat ng Nanay at Lola ang mga modernong pangalan namin. Mukhang ako ang naging moderator ng kamustahan. Tinanong ko kung kamusta naman si Charmaine. Hindi talaga ako sanay na Charmaine ang tawag sa kanya, Agawin ang tawag ko sa kanya simula pa nong magkasama kami sa Trav, kaya lang dahil baka magrespond ang buong pamilya niya kung Agawin ko pa rin siya tutukuyin.
Sabi niya nakakagalaw-galaw naman daw siya at malakas naman. Sabi naman ni Nanay talagang naka-full rest si Charmaine ngayon, kung magwawalis man, saglit lang. Si Lola naka-upo lang sa may hagdan. Kada oras nga kumakain, pagkatapos kumain, kakain na naman dagdag ni Charmaine na natatawa. Pero ramdam ko na may kung ano sa loob ni Nanay niya.
Maya-maya pa ay napunta nga kami sa kanyang kalagayang medikal. Naka-apat na biopsy na raw ito pero wala raw resulta. Hindi naman niya dinidetalye ang biopsy at results. Hindi ko na rin inalam. Inalam ko na lang kung nakakapag-drowing pa siya. Sabi niya hindi na raw dahil medyo pino ang drawing activity kaya masakit sa balikat niya. Kaya nga raw titigil muna siya ngayong taon, pero titingnan daw niya kung pwede siyang mag-enrol kahit ilang units lang. Sabi ko kung kaya mo, mas mabuti. Kasi baka lalo kang ma-stress kung mabo-bored ka, kako. Sabi niya yung sulat-sulat daw ay baka pwedeng potokapi na lang. Patango-tango lang si Nanay, si Lola nakatulog sa may hagdanbuti and'yan si Alison para basagin ang seryosong usapan. Para raw kaming nasa consultation. Nag-merienda kami ng pansit. Nag-abala pa talaga.
Maya-maya sina Sheenabi, Ate Abby, at Keisha na ang bumangka. Tiniis namin ang mga bahaging korni. Maya-maya ay si Nikabrik naman ang kaudap ni Charmaine parang consultation. Sumabat ako, hanggang napag-usapan muli ang kanyang biopsy. Sumusubok daw sila ng alternative med ngayon. May progress naman kako, meron naman daw. Hanggang sa nagdetalye na siya ng resulta. Tatlo raw ang nag-negative. Isa lang ang positive sabi ni Charmaine. Walang gustong bumanggit ng bad word. Pwede ko namang itanong kung anong positive kaya lang yun yung bad word.
Nirekomenda raw sa kaniya na magpa-chemo. Kaya lang nang sabihin ng doktor na ang side effects ay di lang pagkakalbo kundi ang risks ng heart at kidney failure. Mahalang pati yon. Pasalamat nga raw siyana may mga tiyahin siyang tumutulong sa gastusin. Salamat din daw dahil ngayon dumating yung 'pagsubok' kung kelan meron na siyang "WORD". Patuloy daw naming ipanalangon na hindi ito cancer. Binanggit na ang bad word na nagpaiyak na rin sa Nanay. Humingi rin ito ng suporta sa panalangin habang humihibik.
Bago kami umalis ipinalangin namin si Charmaine. Arya! Charmaine marami ka pang puwedeng iguhit. Arya!
Pag-uwi namin ni Jul. Lumapagi ako sa sahig ng simbahan. Ang liit lang pala ng minumukmok ko na problema. Akala ko end of the world na dahil hindi ako natanggap sa inaplayan kong univeristy. Para lang akong nagpapabebe sa dunggot na tagyawat kung ikukumpara sa pasan-pasan ni Charmaine.
No comments:
Post a Comment