Si Ted, Tita Lucy, Tita Sheila, at Ako
Pumunta kami ni Ted sa quarterly na Christian
Writers’ Fellowship sa OMF Lit sa Mandaluyong. Galing s’yang Cavite. Galing
akong Batangas. Ano lang, paalala lang to ourselves na dapat talaga nagsusulat
talaga kami. O may mga ginagawa para mapaunlad pa ang mga panulat sa kabila ng
napakaaaaaaaaraming kaabalahan sa buhay.
Naisip na naming ‘wag na lang tumuloy pero
naisip din naming minsan lang ang ganitong pagsasama-sama ng mga kapatid namin
sa panulat; apat na beses lang sa isang taon. Kaya tumuloy na kami at nauwi rin
ako sa pagkikipnuluyan kena Ted. Kahit na sinabi na n’yang hindi masyadong warm
welcoming sa bahay nila.
Si Sir Nelson Dy ‘yung speaker, author ng
Regret No More at How to Mend a Broken Heart. Mga titles na hindi ko pa
nararanasan. Ang ganap n’ya ay hurting writer to healing writer; sa dami raw
kasi ng mga nakakasakit at nakakalason na nababasa sa Internet ay kailangan ng
mga mambabasa ng encouraging at inspiring words. Sobrang supportive pa ng wifey
ni Sir Nelson na si Tita Lucy na ikinuha pa ako ng kape dahil tinamad akong
tumayo.
Si Ted, Sir Nelso Dy, at Ako
Tapos, meron akong na-discover na awkward
feeling kapag ganitong mga writers’ mingle-mingle. ‘yung tanong na “writers
kayo?”. “Uhhhmm (tingin kay Ted) minsan
po”. Tapos, eto pang mas awkward sagutin “anong sinusulat n’yo?” Si Ted precise
and specific e, blogging – motivational/inspirational. Pagdating sa’kin;
napaisip talaga ako ano ba talagang sinusulat ko. ‘tas ayun na, sinabi kong
tula, sanaysay, blogging-personal, technical-government, journalistic misan,
para akong karinderya; sari-sari basta lang makabenta.
Anong nang oras kami ni Ted nakauwi sa
Trese Martires? Mga pasado ala-una na. Ngalay na ngalay, ihing-ihe at gutom na
gutom. Inakyat-bahay na namin ang mga nakakandado nilang pinto.
Nagsaing/Naglugaw si Ted at nagbukas ng de lata. May pasok pa ako bukas at naka-iskedyul
sa baranggay. “Ano bang ginagawa natin sa buhay natin Ted?”
Para kaming mga martyr na nagpakasakit.
Yae na’t kada apat na buwan lang naman. (*pabulong
lang:) Malay mo naman maawa sa’tin ang OMF Lit tapos i-publish na ‘yung mga
contributions natin kasi matiyaga tayong pumupunta. Biruan lang namin pero
slightly true. Nagpalit ang ako ng malaking t-shirt. Walang tutbras-tutbras o
panghilamos. Humiga ako sa kama ni Ted matapos n’yang tsekin ang amoy ng unan
n’yang ipapahiram sa’kin. Tapos, nahiga na rin s’ya sa may sahig.
Sa Agosto ulit?
No comments:
Post a Comment