Mayo 29, 2017

Si Ted, Tita Lucy, Tita Sheila, at Ako

     Pumunta kami ni Ted sa quarterly na Christian Writers’ Fellowship sa OMF Lit sa Mandaluyong. Galing s’yang Cavite. Galing akong Batangas. Ano lang, paalala lang to ourselves na dapat talaga nagsusulat talaga kami. O may mga ginagawa para mapaunlad pa ang mga panulat sa kabila ng napakaaaaaaaaraming kaabalahan sa buhay.

     Naisip na naming ‘wag na lang tumuloy pero naisip din naming minsan lang ang ganitong pagsasama-sama ng mga kapatid namin sa panulat; apat na beses lang sa isang taon. Kaya tumuloy na kami at nauwi rin ako sa pagkikipnuluyan kena Ted. Kahit na sinabi na n’yang hindi masyadong warm welcoming sa bahay nila.

     Si Sir Nelson Dy ‘yung speaker, author ng Regret No More at How to Mend a Broken Heart. Mga titles na hindi ko pa nararanasan. Ang ganap n’ya ay hurting writer to healing writer; sa dami raw kasi ng mga nakakasakit at nakakalason na nababasa sa Internet ay kailangan ng mga mambabasa ng encouraging at inspiring words. Sobrang supportive pa ng wifey ni Sir Nelson na si Tita Lucy na ikinuha pa ako ng kape dahil tinamad akong tumayo.

Si Ted, Sir Nelso Dy, at Ako

     Tapos, meron akong na-discover na awkward feeling kapag ganitong mga writers’ mingle-mingle. ‘yung tanong na “writers kayo?”. “Uhhhmm (tingin kay Ted)  minsan po”. Tapos, eto pang mas awkward sagutin “anong sinusulat n’yo?” Si Ted precise and specific e, blogging – motivational/inspirational. Pagdating sa’kin; napaisip talaga ako ano ba talagang sinusulat ko. ‘tas ayun na, sinabi kong tula, sanaysay, blogging-personal, technical-government, journalistic misan, para akong karinderya; sari-sari basta lang makabenta.

     Anong nang oras kami ni Ted nakauwi sa Trese Martires? Mga pasado ala-una na. Ngalay na ngalay, ihing-ihe at gutom na gutom. Inakyat-bahay na namin ang mga nakakandado nilang pinto. Nagsaing/Naglugaw si Ted at nagbukas ng de lata. May pasok pa ako bukas at naka-iskedyul sa baranggay. “Ano bang ginagawa natin sa buhay natin Ted?”

     Para kaming mga martyr na nagpakasakit. Yae na’t kada apat na buwan lang naman. (*pabulong lang:) Malay mo naman maawa sa’tin ang OMF Lit tapos i-publish na ‘yung mga contributions natin kasi matiyaga tayong pumupunta. Biruan lang namin pero slightly true. Nagpalit ang ako ng malaking t-shirt. Walang tutbras-tutbras o panghilamos. Humiga ako sa kama ni Ted matapos n’yang tsekin ang amoy ng unan n’yang ipapahiram sa’kin. Tapos, nahiga na rin s’ya sa may sahig.

       Sa Agosto ulit?