Wala namang ayaw yumaman. Marami ang ayaw magpagal para yumaman. Marami-rami rin ang mga kwentong rags to riches at vice-versa sa Pinas. Kaunti lang talaga, mga isang porsyento ng populasyon sa bansa, ang pinanganak ng may kutsarang pilak sa bibig.
Mga anak ng eletista. Mga namulat ng may yaman na talaga. Sila yung 10 Pilipino (na may mga apelyidong Intsik) na kasama na sa listahan ng burgis na lathalaing Forbes bilang mga bilyonaryo. Sa dolyares. Ang masaya rito hindi sila ang top tax payers ng Pilipinas, at protektado ng batas ang mga tax deductions nila.
Dapat nating ipagbunyi, dahil Pinoy pride di ba ga? Mga Pinoy na narecognize sa international scene? Pero wag na tayong maglokohan, may mga Hitler sa bawat isa sa'tin na mahinang sumisigaw ng "Even Distribution of Wealth!"
Kaya na lang nga siguro maraming Pinoy ang palaging nakikipagsapalaran para sa pag-asang instant milyonaryo ng mga lotto outlets. Ang pag-asang lumalamon ng milyong-milyong pag-asa ng mamayang Pilipino. Salamat sayong dampi ng pagmamamahal...Utot!
Marami rin siguro ang naghahangad na magising sa mahabang bangungot ng kahirapan. Pero mas kailangang magising tayo sa realidad.
Isang umaga pagkagising ko, iniligpit ko na ang higaan ko. Pinatas ang unan. Tiniklop ang kumot at panlatag. Sunod ang pag-alis ng tinuwid na foam ng isang dating office chair na nagsisilbing kutson. Tiniklop naman ang dalawang banig na nagsisilbing panaklob para sa makalawang na folding bed na frame na lang ang natira. Lahat 'to ginagawa ko ng reverse kapag matutulog na sa gabi.
Maya-maya pa'y andyan na ang bunso kong kapatid may dalang baso ng orange juice. Tumingin ako sa orasan, alas-siete lang. Orange juice sa umaga? Mayaman na ba tayo R?
Ipinainom ko na lang sa aso yung juice. Kumuha ng tasa at nagtimpla ng kape.
Kahit pa siguro yumaman ako, magkakape't magkakape ako sa umaga.
No comments:
Post a Comment