Day 1
Nasa Masbate ako ngayon kasama ang isang humanitarian arm para mamahagi ng wheel chairs sa mga nangangailangang mga kababayan nating Masbatenyo. Pasensya na walang titik "enye" sa android keypad ko.
Mula Maynila, 15 oras ang byahe sa bus at barko papuntang Masbate. Natortyur lang ako sa bus dahil puro Robin Padilla movies ang pinalabas nung kundoktor. Nakadagdag pa sa stress si Rustom, ang taray bumaril ng lola mo. Bad boy pa siya dati. Padilla noon, Padilla ngayon. Bad boy noon, Bad boy ngayon. Wala masyadong pinagbago ang taste ng mga noypi pagdating sa iidolohin. Si Rustom lang ang nagbago: Bad boy noon...
Kung isasama ko yung byahe ko mula Quezon at mga oras na ipinaghintay ko ay 24 oras pala akong naglakbay. Bagong record sa buhay ko. Pagbaba ng team sa pier, ay naka-antabay na roon ang aming partners mula sa LGU, dalawang malulusog na social workers, para dalhin kami sa aming titirhan sa loob ng 6 na araw.
Dinala kami sa Balay Valencia, isang transient house na hotel din. Oks naman ang interior at erkon naman ang kwarto. Sarap na ngang matulog pero kailangan pa namin magcourtesy call sa aming local church partner, sa Masbate Baptist Church at mag-umpisa na ng home visitation. Ito'y para ma-asses na ni Dok Carmi ang kalagayan ng mga beneficiaries. Kahit hilo-hilo pa ang buong team e umarangkada na kami.
Grabe yung mga kalagayan nila. May cerebral palsy, paralysis, poliomyelitis, at iba pang medical conditions na hindi ko alam kung ano yun. Mas pinahirap pa ang kalagayan nila ng mahirap nilang estado sa sa buhay. Meron din namang ilang inspiring gaya ni Baker Queen. Tingnan nyu na lang ang kwento ng kanyang sa hiwalay na artikel.
Pasado alas-otso na kami naka-uwi kasama ang mga social workers ng city government. Noong una parang mga sosyal na workers ang hitsurahin nina Mam Abby pero ng araw na'yon nakita ko yung dedikasyon nila sa sinumpaang tungkulin. Araw pa ng Linggo pa 'yun ha.
iSalute!
Setyembre 2014
Masbate City
iSalute!
Setyembre 2014
Masbate City
No comments:
Post a Comment