Let’s face it. ‘Pag buwan ng Wika
lang naman mainit ang diskurso tungkol sa’ting wikang pambansa. Napanood ko ang ¾ ng dokyumentaryo ni Tiya
CheChe- Ang Wika Kos a Sunday’s Best. Grabe, ‘nagkakasala’ pala ako laban sa
aking wika.
Puro lang ito pananaw ko sa paggamit ng
wika sa pagsusulat o kahit sa pang-araw-araw na pakikipagugnayan. Maaring
maging subjective ako, siyempre blog at opinion koi to. Ako ang writer pati rin
ang editor.
Maaring mabababaw lang ang pananaw at
kat’wiran ko, bata pa nama ako; at sino ba ako? Hindi naman ako pambansang
alagad ng sining sa panitikan o propesor ng Filipino sa prestihiyosong
unibersidad. Simpleng batang mahilig magkwento, gumuri-guri, at iwasiwas ang
panulat. May kwenta man o wala. Madalas, wala talaga.
Grammar na nga sa English, may gramatika
pa sa Filipino? Kinikritik ka na nga sa eskwelahan, pati sa pang-araw-araw na
paggamit? Gravity na, ambigat na masyado. Hindi ba ang wika ay dynamikosabi sa
FIL01? O bakit may mga taong ayaw yumakap ng pagbabago.
Sabi dati sa nadaluhan kong pagsasanay sa
pagsulat, ang panitikan daw ay hindi gramatika. Pero bakit may mga nag-tse-tsek
ng wastong gamit? Bakit may sumasakal ng malaya’t malikhaing pagsulat? Ewan.
Naalala ko pa yung diagram sa Sining ng
Pakikipagtalastasan, 10pts. kaya yun sa quiz; ang pinaka-goal ng sender ay
maiparating ang mensahe sa receiver at magkaunawaan sila. Sa gayon makapagbigay
siya ng feedback. O e kung nagkaintindihan naman pala, ano pang problema?
Hindi (raw o daw) uunlad ang
wikang Filipino sa pag-gamit ng mga gay
lingo. Sa bagay, sa part nato ay may hindi nakakaintindi o kung nakakaunawa
man ay hindi lahat o may kabagalan sa pagpoproseso ng mga mensahe. Pero yun na
rin mismo yung punto ko, uunlad ang kaisipan natin sa pag-de-decode ng mga
salita na may ibang kahulugan mula sa orihinal nitong ibig sabihin. Tumatalino
tayo in the process. Mas nagiging malikhain ang masang Pilipino. Hindi ba ‘yon
ang gusto natin ang umunlad ang sining sa bansa at hindi ito makahon sa iilang
eksperto? Kalerkey!
Marami kasi sa mga kritiko, mga Janet
Napoles. Mahirap kayang gumamit ng purong sariling wika sa
pang-araw-araw.Maka-wika- makabayan kuno, nag-tetext din naman ng ”Hu U?”.
Hindi ko sinasabing ‘wag nating pagyamanin
ang wika natin. Para sakin mayaman na siya. Para siyang OS na ambilis-bilis
mag-update. Dati huwad, naging peke,
naging charing, naging charot, naging echos, at ngayon naging Janet Napoles.
Ang ganang akin, ay wag nating pahirapin at
ikahon ang sining ng pakikipagtalastasan. Di ver?
No comments:
Post a Comment