Setyembre 8, 2017

     Mag-aalas dos na naman ng madaling araw. Hindi ko alam kung dahil ba sa tinira kong vanilla latte at turtle pie na may dark chocolate kaya dilat pa rin ako hanggang ngayon, pero mga mahigit isang buwan na kong kulang sa tulog. Pagkakaalam ko mataas ang tolerance ko sa kape. Hindi naman ako depressed.

     Hindi ako inaantok. Bigla na lang akong nagsha-shutdown, hindi ko alam paano ako nakatulog. Para akong praning kapag nag-11 pm na, iniisip ko na hindi na naman ako makakatulog nare. Pagdating naman ng 2 am at hindi pa rin ako nakakatulog, umiinom ako ng gatas. Pero madalas inaabot din ako ng 4 am, dito na’ko magko-contemplate if hihintayin ko nang mag-umaga or aagaw pa rin ako ng tulog kahit tatlong oras lang. Hindi na healthy.

     Ang daming pumaplastar sa isip ko. Inilalayo ko nga yung selpon at laptop ko, kahit anong stimulant para mahuli ko ‘yung antok. Pinatay ko na lahat ng ilaw para madilim. Pero ang liwa-liwanag pa rin ng mga dapat kong gawin sa trabaho, sa blog, sa pamilya, sa mga kaibigan, at sa sariling buhay. Naiisip ko ang goals ko kahit dapat nagpapahinga na ako. Parang pinapowerpoint sa isip ko isa-isa lahat ng dapat kong matapusan. Hindi ko naman iniisip e, basta na lang pumaplastar.

     Nagtanggal na ako sa bahay ng kape. Lampas isang buwan na rin. Nagpahilot at bentosa na ako. Nahiga ng 9 pm, wala akong binuklat na laptop o siniwipe na screen. At tatlong oras na pumaling-paling sa higaan. Bumangon pa rin ako at kumain.

     Minsan, mag-aalas singko na ako nakatulog. Nung isang araw, mag-aalas-sais. Nung minsan, walang-wala. Sana maibalik ko na yung dati kong oras ng pahinga. Sala-salang oras ng tulog. Sala-sala pa ko sa oras kumain. Para akong nagsu-suicide ng paunti-unti.

     Baka nasobrahan lang din sa stimulant ang utak ko; movies, memes, series, online class, mga binabasang libro, binubuong project ideas, at mga dapat isulat pero wala naming nasusulat. Ang daming nakalipas na long weekends pero hindi ko naramdamang nakapahinga ako o nakabawi man lang. Sabi, ‘yung tulog sa gabi hindi naman nako-compensate ng tulog sa umaga.

     Ikinabo-boring ko na yata ang pagtulog. Hindi na yata sanay ang utak ko nang hindi nagmumulti-task kaya hindi na s'ya fan ng pagtulog. Pakiramdam ko kinakain na n'ya ang sarili n'ya. Uhaw na s'ya sa pahinga. Pahingi naman po ng pahinga.

     Lalaklak na yata ako ng gamot. ‘yung puwedeng gamot, pampaantok.

Dyord

Setyembre 8, 2017

White House

#