Kapit-Kutsara

Nag-issue ng Memo ang Region. Gagawin nang ika-7 at ika-22 ng buwan lagi ang suweldo namin. Ganun pa rin naman kung bibilangin ang pagitan, parang kinsenas-katapusan lang din. Pero hindi talaga s’ya ganun-ganun lang. Kasi pagkatapos ng sweldo namin ng Pebrero 26, sa Marso 22 na ulit malalam’nan ang aming mga pitaka.

Wala na akong emergency funds. Naospital kasi ang newborn pamangkin ko. Nagbayad ako ng mga utang ni Mama. May mga bills ako nung akinse’t katapusan. May mga city-errands pa ako; sa Maynila. May mga pakay pa ako sa mga baranggay at isang biyahe doon ay para ka nang namasahe papuntang Cubao. May mga office supplies pa ako na dapat bilhin. May due ako sa provincial office rentals.  May mga lakad pa rin para sa Project. May investment scheme na gusto kong subukan. “’yung pasensya ko, hindi basta-basta nauubos; pero yung pera ko konting-konti na lang,” life verse of the month ko na’yan, reverse lang nung kay Angelika Panganiban.

Hindi ko alam kung kape lang ang dahilan kung bakit iba ang pintig ng puso ko nang mga nakaraang araw. O baka dahil sa mga andami kong paano sa isip ko. Paano ako kakain sa computed kong average daily budget ko na Php 94/day base sa current assets ko? Paano kung bigla uling magka-emergency? Paano ako pupunta sa bertdey ni ganito? Paano kami mabubuhay maliban sa paghinga ng oxygen?

Kailangan ang ibayong pagpapakilos ng Karunungan. Ngayon ko lang napansin na dapat ta-taymingan ko ‘yung ispageti sa Night Market na paubos na yung nasa tray. Mga oras sa pagitan ng 6:45-7:15 p.m.; kasi sa parehong presyo ay ilalahat na ng magtitinda ‘yung natitirang ispageti. Mas marami ‘yun tiyak kaysa sa regular na bente-pesos na sandok. O kaya tumaon kapag malapit nang maubos lahat ng paninda; nasubukan ko na ‘to at ‘yung ispageti ko ay may libreng isang puto pao!

Kailangang palawigin ang mga Koneksyon. Iniabot sa akin sa opisina ang isked ng Ugnayang Panlipunan sa buong baranggay ng Padre Garcia. Ang Ugnayang Panlipunan ay isang baranggay assembly (parang laylayan meetings ni VP Leni) at dinadaluhan ng mga baranggay functionaries, kababaihan, guro, senior citizens, at ng mga pamilya mula sa programang Pantawid.  Ihinahatid ng Ugnayang Panlipunan sa bawat baranggay  ang mga polisiya ng mga serbisyong panlipunan, proyektong pangkabuhayan, pambayang ordinansa, at imbitasyon sa mga campaign drives at awareness activities.

Makakagala ako sa lahat ng baranggay ng hindi na nagagastusan sa pamasahe kasi may sasakyan ang lokal na pamahalaan. Makakain ako ng libreng merienda o kaya ay pananghalian. Maraming makakapakinig sa mga mungkahing proyekto at mas malawak ang magiging echo ng boses ko kada baranggay. Meron talaga akong personal na interes sa Ugnayang Panlipunan.

Hindi lang ang iskedyul ng Ugnayang Panlipunan ang minarkahan ko sa kalendaryo ko ngayong Marso kundi pati na rin ang petsa ng mga piyesta. Sa adiyes ay sa Bawi; lunch kena Ate Mara at dessert kena Ate Glenda. Sa adose ay sa Quilo-Quilo South; late-lunch kena Tita Nellie. Nakapagsabi na rin si Tita Nellie na ipagbabalot na n’ya pa ako ng panghapunan. Sa anuebe naman ay manlilibre si Sir Jayson ng dinner dahil nakapasa na siya sa IELTS. Sino pa, sino pang magpapakain? May puwang pa sa kalendaryo ko!

Kaninang umaga bumili ako ng pandesal; may Cheezwhiz naman na iniwan ‘yung katrabaho ko sa bahay e. Ta’s kape lang. Babawi na lang ako kako sa Ugnayan mamaya. Pagpasok ko sa opisina; may papansit si Kapitana Jane dahil kaarawan n’ya pala.

Dumeretso kami sa Kambingan nina Kapitana para mananghalian. Mej busog  pa ako mula sa Ugnayan; pero naghain na si Kapitan ng kambing na rebusado, paksiw na buto-buto, tortang talong, pork chop, sinaing na dilis, pinakbet, at isang malamig na malamig na Coca-Cola! Masarap ‘yung luto nila sa kambing, ango-free kaya napakain ako. Pagbalik ko sa opisina, may baon pala si Mam Joan na Pork Adobo with cheese; isang malaking Tupperware. Inamoy-amoy ko na lang at nagpasalamat.

Hindi pa naman sumasala ang kutsara sa bibig.

#

Dyord

Marso 08, 2016

White House