OMM

Pasado alas-kuwatro na nang nagkukumahog si Ate Ailyn na umakyat sa tanggapan namin, ipinapatawag daw ako sa OMM, hapong-hapo at nakahawak sa dibdib. Nakatingin ang mga tao sa’kin sa opisina, ibang tingin. Kailanpaman ay hindi ako ipinatawag sa Office of the Municipal Mayor.

Umakyat ako sa amoy pinturang gusali. Pina-renovate pareho ang exterior at interior. Tinanong ko sa Information kung nasaan si Mam Niza. Nasa meeting daw sa OMM, medyo matatagalan daw kaya bumalik na lang daw ako at tatawagan na lang pagkatapos ng meeting. Bumalik naman ako sa desk ko sa katapat na gusali.

Maya-maya ay sumigaw naman si Topher, may tawag daw ako mula sa OMM; si Mam Niza. “Ser, pakidala po lahat ng information na meron kayo tungkol sa foodcart dito sa OMM. Now na po ha. Now na.” Kasali pala ako dapat sa meeting na ‘yun. Hindi na-inform ang Information. Pinahal’wat ko kay Tita Nellie ang mga folders namin ng natitirang pondo at aktuwal na na-award na foodcarts, binuklat ko rin ang files ko ng proposal, at ni-review in 3 mins!

Salamin ang tagapamagitan ng tanggapan ni Mayor at tanggapan ng kanyang staff. Lahat din ay glassdoor. Sa Level I ay ang Information. Sa Level II ay ang parang corporate staff ni Mayor. Pagpasok ko sa Level II, tinatakot ako nung isang staff mula sa likod ng kanyang slim-monitor desktop. Ang gara rin nung muebles at basahan; ramdam ang lambot sa pagtapak. Sa Boss Level, carpeted at muebles fuertes ang mga nasa loob. May nakasabit ang painting ng Venice sa kaliwa ng mahabang makintab na lamesa. Simula ng i-award ko ‘yung P 3.6 M na cheke, ngayon na lang ulit nila ako kinausap.

Kakabog-kabog akong umupo sa king’s table. Nasa king’s table ang mga nakabarong na mga tao at naka-t-shirt lang ako. Maghapon kami sa baranggay at amoy sunog na tubuhan pa yata ako. Meron pang isang nag-iingay na may nakaka-intimidate na tatak ng House of Representatives. Ano bang nangyayari?! May kaso ba ako? ‘yun pala ang problema ay na-short ang inaward na pondo sa lokal na pamahalaan ng nasa P 234K. Lumampas ang presyo ng mga foodcarts! Binuklat ko ang dala kong folder, binasa ko ang nasusulat: meron pang nasa P 800K na natititrang pondo na dapat mula sa lokal bilang counterpart nito. Solb!

Meron pang isang problema: Dahil lumagpas ang costing ng foodcarts na nabago ang specs, hindi ito mare-reflect ng awarded nang bid. Dun ko pa lang narelize na ang kausap ko ay Accounting, Audit, at Budget. Para akong nasa command center ng NASA. Ang daming papel na hindi ko maintindihan. Ang dami nilang pinagkoko-compute. Ang daming suhestiyon. “Paano natin ipapaliwanag kay Mayor?” ang pinaka kinatatakutan nilang tanong.

“Ay lugesyo areng ating are, hindi negosyo. Ay na-short na tayo nang na-short e.” Sabi ni Ate na may tatak sa kaliwang dibdib ng logo ng Congress. Medyo lumaki nang kaunti ang mata at butas ng ilong ko. Negosyo ang tingin n’ya  sa proyekto?

Wala namang naganap na nakawan o kupitan. So bakit ba lumobo ang cost ng foodcart? Merong mga manininda na hindi akma ang disenyo ng foodcart sa paninda n’ya. Merong nagpadagdag ng butas ng lutuan. Merong nagpadagdag ng lalagyan sa taas ng cart. Merong nagpa-extend ng sidewing. Umoo nang umoo si Mayor sa demand ng mga manininda, lumobo si cost at na-short ang awarded funds. Eh nai-award na sa bidder at nakapagbayad na. Kaya namomuroblema ngayon paano ire-reflect sa papel ang nangyaring paglobo ng P234K?

Hindi kaya ng kapangyarihan ko kako na baguhin ang awarded bid. Hindi rin ako kako authorized na mag-issue ng discrepancy report. Ang kaya ko lang i-reflect sa proposal ko ay kung sino-sino ang nakatanggap ng foodcart kasama ang kaukulang specs at costs. Ang kaya ko lang kako ay itala kung ano ang talagang nangyari.

Dalawang kamay na ang hawak sa noo ni Accounting. Pauli-uli si Budget. Nakahawak sa libro si Audit. Tumahimik lang kami ng ilang segundo. Wala rin naman akong masabi. Para akong naligaw ng upo.