Team Buil.....

Uuwi ako.

Para sa ikatitino ko. Kahit nakikinikinita ko nang nakakunot ang noo ni boss at ni tsang. Sa kanila ako kasi hahanapin. Parang mortal na kasalanan ang tumakas at baliin ang RSO. Ground for termination ulit yun e. Nakakailang grounds na ako.

Sobrang nakakabaliw mag-isip kasi wala ito sa plano. Baka kasi pagisisihan ko. Ayokong isipin nilang nagpapaimportante ako. Ayokong isipin nilang may mabigat akong problema. Ayokong isipin nilang pasaway talaga ako. Nagtimbang-timbang naman ako kaya akyat-baba ako sa duplex. Kapag nawalan ako ng trabaho:

Good points:

1.       Bababa ang stress level sa buhay ko

2.      Mas maraming oras para makapagsulat at makapagbasa

3.      Mas magiging maayos ang mental health ko

4.      Wala nang ganitong klaseng social situation na nakakaiga ng lakas

5.      Mararamdaman kong tao ako ulit

Bad points:

1.       Wala na akong biweekly sweldo at babalik ako sa pagiging survival level

2.      Babalik ako sa pagtira sa bahay at baka tumaas din ang stress level sa buhay ko

3.      May mga unfinished plans pa ako sa mga communities namin

4.      Babalik ako sa Maynila para magtrabaho (‘wag naman)

Pero anong iisipin nila kapag hindi ako nagsabi kung bakit ako uuwi?

Taas-baba ako sa duplex. Hinihintay ko lang din talaga na wala nang tao sa kabilang duplex dahil dun naka-room si boss. Pasilip-silip ako sa bintana. Pasilip-silip sa pinto. Kung wala na bang tao sa kabila. Kung sino ba ‘yung pabalik sa duplex? Si boss ba yun? Hindi ko maaninag dahil sa screen. Para akong tatakas sa mga kidnapper ko. Kinidnap yata ako ng social anxiety. At ransom ko ‘yung gagawin kong pagtakas.

Sobrang kabado. Kapag nagtagal pa ako dito mabubuang na talaga ako. Lumabas na ako. Pero hindi ko ni-lock yung pinto kasi baka mahuli ako at least makakatakbo ako pabalik at makapagkukulong mag-isa. Kasabay ng paglabas ko ay bumukas din ang pinto ng kabilang duplex. Mabilis kong nakita ‘yung maroon na bag. Kilala ko kung kanino ‘yun. Agad akong tumakbo pabalik sa loob.

Akala ko lang yata mahiyain lang ako o introversion lang kaya hindi ako kumportable. Akala ko perspe-perspective lang eh, sinubukan kong i-mental hack yung sarili ko pero andun pa rin yung kabog sa dibdib na para bang mahuhulog ako sa rapelling. Akala ko kailangan ko lang ng time para maka-adapt sa working environment; pero hindi na nga s’ya work e, pero arang mas mabigat pa sa Earthball yung makisalamuha sa hindi ko mga kakilala. At kung sasabihin mong mag-adapt, euphemism lang ‘yan ng magpanggap.

Pero sobrang sikip sa dibdib kahit ‘yung salitang team building pa lang e, ‘yung hindi ko mga kakilala ‘yung nasa paligid ko at kailangang maglaro kami together. Para akong naging kinder ulit. Kung sabihin ko na lang kaya na may social anxiety (yata) ako? Kapag pinatagalog mo ‘yun sa kanila, KJ lang ‘yun. Hindi naman ako mamatay kung magkekendeng ako ron sa cheering o kung manikip ang dibdib ko sa anxiety; may Red Cross Laguna chpater naman na naka-standby. Kaya tatakas na lang nga ako.

Paano sa Christmas party? Aabot pa kaya ako hanggang Disyembre sa trabaho? Anong sasabihin ko sa susunod kong employer kung bakit ako na-terminate? Hindi po ako nakakakendeng? I got ‘personal issues’? Meron bang workplace na inclusive kahit sa mga may ganitong pinagdadaanan? Bahala na ang bukas, basta kailangang kung tumakas.

Hinintay ko muna s’yang makaakyat. Saka ako dali-daling bumaba. Mabuti na lang at walang oras-oras ang paghahatid ng bangka sa Caliraya. Agad akong tumakbo sa pantalan. Sumakay agad at hindi na lumingon pabalik. Saka lang ako nakahinga nang maluwag nang makasakay na ‘ko ng biyaheng Sta. Cruz.

Hindi ko lang alam kung may pupuntahan ‘tong ginawa ko.

jjj

Nag-deactivate ako ng sim card at ng Facebook pero binuksan ko rin kasi kailangang umorder pala ako ng tubig-inumin nung bandang hapon; saka ko lang nabasa ang mga sweet messages ng mga katrabaho ko:

Mildred:

"Hi jord, please call sir donards asap,need ka niya makausap,wait nya ang call mo until 11am  tom. Kausapin mo siya bes,kasi ground for termination ang ginawa mong hindi pagpapaalam kanina before ka umalis.Bakit kasi hindi ka nag paalam kahit kay ate lorie,alam mo namang naka rso tayo."

"Mag reresign ka na agad?pag-isipan mo muna, Sayang naman ang effort mo sa mga projects mo."

Alvin:

   Ito sasabihin ko sayo dahil kaibigan kita.

   Hindi naman lagi ang mga tao sayo ang mag-aadjust, minsan tayo ang mag-aadjust. Nagtatrabaho tayo,  may superior tayo, kaya dapat sumunod tayo. Matututo tayo makisabay kahit di natin masyado gusto ang activity dahil pumirma tayo ng kontrata.

   Ako nga, kahit ayaw ko.  Walang magagawa, under tayo ng sistema nila.Di bale sana kung isang beses lang eh.  Madami kasi kaibigan ang naapektuhan dahil sa pag uwi mo ng maaga.

  Kaya sana last na yun.

Tita Digs:

   "Hi Jord! To be honest, ayaw ko na sanang gawin ito, ang i-msg ka para lang magpayo na makipag communicate ka na kay Sir Donards, kasi ilan na ba silang sumubok sa cluster 6? Lahat ay hindi mo pakinggan o pinansin?nag deactive ka ng fb account mo, nagoff ka ng phone mo. Kay ate Lors na cluster coordinator, na dapat kung hind mo man nagawang mag inform ng personal, sana man lang nagtext ka sa kanya bilang respeto mo sa kanya. Si Sir Donards ay boss natin, imagine kahit galit na galit na sya s’yo, at sobrang busy nya, sinusubukan nya pang magreach out s’yo, Jord naman, ikaw pa ba ang susuyuin ng boss?????

   Sige may sariling kang reason or may sarili ka lang talagang mundo madalas, pero sana naman yung mga concern na binibigay s’yo nung mga taong nagmamahal s’yo gaya ng friends mo eh bigyan mo ng halaga, hindi sa lahat ng oras kaya kang intindihin,kaya kang i-save at kayang mag adjust s’yo. Mukha kasing habang sinusubukan kang tulungan, lalo mong pinapahirap yung sitwasyon, lalo kang lumalayo, masyado kang pakumplikado. Hindi eto yung unang beses na ginawa mo ito ang magmatigas ng ulo, ang mandedma sa mismong boss, ibang klase ang katigasan ng ulo mo at ibang klase din ang pasensyang nabibigay s’yo, kaya siguro ngayon ang lakas ng loob mong ulit ulitin yan. Sorry sa mga words ko ha, nakakagigil ka na kasi talaga. Lahat tayo ay busy, lahat ay may pinagdadaan, personal, career, financial sa iba ay i-dagdag mo pa yung lovelife, wala ako nun alam mo yun hehe…

   Nakakapagoood naman na talaga, siguro gusto mo lang muna talaga ng space sige mag isip isip ka muna, kung hindi ka pa handang makipag usap muna kay Sir Donards, kahit simpleng message man lang siguro Jord mag send ka naman sa kanya, pero syempre huwag mo syang pag hintayin ng matagal ha, BOSS sya Jord. Wala kang choice kelangan mo syang harapin at kausapin. Yung work natin sa ngayon, kahit nakakapagod na, minsan gusto na nating sukuan at humanap ng iba, pero hindi naman ganun kasi kadali, may mga ibang priorities tayo na maapektuhan kaya hindi pwede ang biglaang decision ha.

   Hindi ako mag eexpect na magrereply ka sa akin, baka kasi wala lang akong mapala, baka nasaktan lang din kita sa mga nasabi ko dito at gaya nung ibang sumubok nang gigil lang s’yo …grabeeee ka kasi!"

Ate Cars:

   "Jord, sana eh okay ka lang. If you need someone to talk to, andito lang kami ha."

Jayson:

   "Hi kuya jord. Whenever you need someone to talk to eh andito lang ang cluster6.. Over a cup of coffee perhaps. Hehehe. Ismayl. :)"

   "Wag ng malungkot. Kung ano man yang pinagdadaanan eh mas makakagaan pagshine- share. Hehe. Let go kumbaga. Hehe."