Amok, a film by Lawrence Fajardo
Kapag lumabas ka sa mga kalye natin sa Maynila, may larawan ka na agad ng setting ng pelikulang Amok (sa direksiyon ni Lawrence Fajardo). Mistula itong antolohiya ng mga buhay na nagsusumiksik sa siyudad. Siyudad, o baka nga lipunan, na punong-puno ng pangangailangan, mailap na pagkakataon, mga peke, mga pangarap, mga pagkamuhi, takot, gusto, dasal, at iba pang mga nakaririnding anuman.
Mahirap, masikip, at maalinsangan ang buong pelikula. Na para bang isang
kalabit na lang, isang kalabit na lang talaga ay puwedeng matapos o tapusin na
ang lahat. Gusto mo na lang kumawala o magwala, na maririnig mo sa kanta ng mga
takatak boys, “masyadong mainit, umaabot sa singit”.
Makapangyarihan
ang katapusan ng Amok, lalo na ‘yung may nanganganak sa dyip. Nakakalungkot na
ganitong lipunan ‘yung sasalubong sa bagong buhay. Gayunman, kailangan n’yang
sumabay.
Su-su-su-sumabay, kanta ng mga takatak.
No comments:
Post a Comment