Pakiramdam ko sa mga araw parang sa Harvest Moon, sobrang bilis. Ikatlong buwan na agad ng taon. Hindi na nagkakasya yung isang araw sa dami mong gagawin. O di ko na namalayan ang oras dahil babad ako sa ginagawa ko? Enero, nagising ang bulkan. Pebrero, nagkaron ako ng dalawang scholarships. Marso, nag-umpisa akong mag-aral at bago matapos ang buwan nawalan ako ng trabaho. Wala pang tatlong buwan lahat yan; isang iglap lang.
Nagkaroon na kami sa wakas ng bagong executive director sa non-profit. After mag-one-on-one meeting nina Ms. Jane at Jay O sa bagong ed, nag-draft sila ng kanya-kanyang resignation letter. Si Ms. Jane, tatlong taon sa serbisyo, at si Jay O naman ay labing-isang taon nagtiyaga sa munting opisina. Kaya ko naman makipagtrabaho sa kanya. Ang pinapangamba ko lang, wala akong masyadong alam sa trabahong maiiwan nina Jane at Jay O. Ah basta ako, hindi ako aalis.
Tatlong araw, bago ma-expire ang kontrata ko; ang aga ko ng isang Miyerkules; may meeting sa isang engineer dahil kailangan kong maintindihan yung isang project na hawak ni Ms Jane bago s'ya mag-exit. Bumiyahe rin ako nang maaga dahil mula Tiaong papuntang Batangas City. Nag-update ako sa kanya na otw na ako to the meeting.
"Wag kang tumuloy, read my email" ang reply n'ya.
Nakatanggap ako ng e-mail of non-renewal of contract. Kailangan ko raw tapusin lahat ng reports she needed by Friday before I exit. Wala rin naman nga talaga akong kontrata. Nauna pa akong mawala sa eksena kesa kena Ms Jane at Jay O. Nakuha ko ang message, hindi n'ya ko gustong katrabaho. Bago matapos ang linggo, nakapagpadala pa sya ng terms for hiring a new staff. Hindi ko pa nakukuha ang mga natitira kong cheke sa non-profit, mag-exit interview raw muna ako.
Eto na naman. Invested sa mga bagay na walang kasiguraduhan. Parang ang dami ko pa ngang gustong gawin sa lawa tapos kailangan ko na namang mag-isip ng iba. Eh ang dami ko nang naaral sa trabaho sa lawa, gagawin ko ron i-stock knowledge? Nakakainis lang, pero naghahanap na rin ako ng ibang makinarya.
Pero mej tinatamad pa ko kaya Ma, penge munang pera.
#
No comments:
Post a Comment