nagising na lang ako na parang may lumagabog sa ulunan ko. malakas, dinig na dinig ko dahil ding-ding lang ng yero't trapal ang pagitan. bumangon ako, ang bungad sa'kin ni Papa ay "baka kaya mong bumili ng singkwenta piraso ng haloblaks, kay Mama mo na ang limang sakong semento." hinagilap ko ang tasa at kapihan nang mumukat-mukat. nagpahakot pala s'ya ng sako-sakong buhangin na itinambak sa gilid ng bahay, siguro inusap n'ya lang sa inuman. kung kailan naman pandemya, kung kailan naman nagsusukat na ang Perokaril at papalayasin na kami pero wala akong sinabi.
ang tagal-tagal na diumanong papalyasin pero hindi naman natutuloy kaya hindi na s'ya naniniwala't ipapagawa na n'ya raw ang ding-ding at ang kubeta sa Sabado; may inusap na s'yang kumpare. ilang linggo na ang nakalipas, ayun nakatambak pa rin ang nangauubos nang buhangin.
wala pang lumalayas, wala ring nagagawa.
No comments:
Post a Comment