Kena
E-boy ulit ako natulog, isang gabi lang.
Isang gabi lang ang plano. Pero nauwi sa
tatlong araw at dalawang gabi; camping lang. Just like the old times. Nanood ng
Hayao Miyazaki film. Tinawagan si Roy na nasa Kagawa, Japan. Kulitan at asaran,
hanggang dis oras ng gabi. Kunwari, walang obligasyon. Kunwari, naglalaro-laro
lang. Kinunsinte ng mga masasarap na luto ni Lola Nitz.
May isang meme na palaisipan na hindi
namin tinigilan hangga’t hindi nakukuha ang tamang sagot: “Ang nanay mo ay
kaisa-isang anak ng nanay ko. Kaano-ano kita?”
Inuulit-ulit namin ang tanong. Kunwari si
Uloy ang nanay ko, tapos si E-boy ang anak ko. Tapos, uulitin namin ang tanong.
“Lola!” “Kapatid!” “Pamangkin!” Tapos, kapag inanalisa namin ‘yung what is
given, may sabit sa mga sagot namin. Nakakabano nga. Lalo na kapag inulit-ulit ‘yung
tanong na hindi pala nakakatulong sa pag-iisip namin. Sabi ko, wag na ‘yan,
gabi na at masakit sa ulo. “Okay, next meme na.” Pero inuulit pa rin nila ‘yung
tanong kaya naisip ko nang paghanapin si E-boy ng papel at bolpen.
Gumawa na kami ng data visualization kung
sino ang nagsasalita, ang mga nanay, anak, at kinakausap sa palaisipan. Ito ang
viz na nabuo namin, mas akyureyt ang sagot namin at mabilis maekisan ang
imposibleng sagot kapag nakikita ang mga datos!
Ang data viz na nabuo namin
Pero hindi ko rin sasabihin ang sagot.
#
No comments:
Post a Comment