Day 52, Martes
Nag-Youtube pa kami sa bahay para kumpirmahing ipinasara nga ng administrasyon ngayong araw ang isang malaking istasyon ng media. Kung kailan may pandemic at lahat ng galit ay nasa internet lang at hindi madadala sa kalye. O baka bukas naman may mag-aanyong bayani na makikiusap kunyari sa nasa kapangyarihan para igawad na ang matagal nang nakabinbing prangkisa. Nangyari na rin ito noong Martial Law, itong istasyon din.
Wala kaming tv sa bahay, walang subaybaying mga teleserye, nakakakuha kami ng balita galing na sa internet pero nawalan kasi tayo ng isang tagabatok sa kapangyarihan. Anong pakiramdam ng iba pang tagabatok kung 'yung higante na ngang media company, mainstream, establisyado na ay nagawa pang ipasara? Paano kung maliit kang istasyon ng radyo sa malayong probinsya? Magdadalawang-isip ka nang bumatok o magtanong man lang kung paano ginagamit ang/ng kapangyarihan ng/ang nakaupo.
Parang kaya pang ikompromiso yung ilang aspeto ng demokrasya para supilin 'yung pandemic, pero binaligtad eh, sinusupil ang demokrasya gamit ang pandemic. Pakilasa ko'y nagiging house arrest ang home quarantine. Magalit tayo besh, maggalitan tayo, ipunin natin.
Balak ko lang sanag magsulat ng tungkol sa pang-ulam naming talong ngayong araw.
No comments:
Post a Comment