Agosto 10, 2016

Sa dinamidami ng gusto kong ikuwento sa blog, wala akong maisulat pagharap ko ngayon sa blankong word file. Ano ga?! Nariyang gusto kong ikuwento ang mga nagbabalik kong ka-opismeyt. Nariyang gusto kong ikuwento ang unang beses ko sa Sangguniang Bayan at Association of Brgy. Captains sa Padre Garcia. Nariyang gusto kong ikuwento ang away namin sa bahay. Nariyang gusto kong gumawa ng konseptong papel ng isang proyekto para sa isang polluted na ilog.

Pero pagharap ko sa blankong papel sa laptop ko, wala akong masulat.

Alin ba ang dapat ko nang masulat muna? Teka, bukod sa’kin, may nagbabasa pa ga ng blog ko? Bakit pa ba ako sulat ng sulat, e andami ko namang dapat unahing papel sa trabaho? Ewan. Pakiramdam ko ang dami ko lag utang na dapat bayaran sa blog at napaka boplaks ko sa paggamit ko ng oras na hindi na maibabalik pa. Gusto kong umupo lang isang araw at makipagkuwentuhan sa blog ko maghapon at magdamag dahil may amag na ang mga kuwento sa utak ko.

Hindi ko nga lang alam bakit gusto ko bang silang isulat? May mababago ba sa kanila, sa mga makakabasa, hindi ko lang sure pero sa’kin merong magbabago. Pero bakit antamad-tamad ko? Ang hirap kong batakin sa pagsusulat. Minsan naririnig ko naman ‘yung tawag at nami-miss yung indayog ng daliri ko habang pumipitik-pitik ang tunog ng keyboard; pero ayoko at wala pa rin akong masulat. Baka kailangan ko nang bumalik muli sa totoong papel?

Ewan.

Dyord

White House

Agosto 10, 2016, 8:58 am

(opis hours a?)