Sabado na po

Habang abala ako sa pagpapalaba, pag-iisip ng ulam, pag-review sa isag linggong gastos, at mga gagawin ko pa ngayong Sabado, nakatanggap ako ng 5 missed calls mula sa unregistered number. Baka naman kaibigan ko lang nangungumusta. Tinanong ko kung sino, ‘yun pala ay isang participant sa isang proyekto.  Sabado na.

Walang pinipiling oras ‘yang mga ‘yan e. Mapa-dis oras ng gabi, o mapa-Sabado, o mapa-Linggo; nagte-text o tumatawag para lang magpalista sa isang proyekto o kaya ay magtanong ano nga ulit ‘yung requirements kahit 15 times ko nang inulit sa pagpupulong sa baranggay at idinetalye ko na sa text messages bukod pa sa detalye sa mga pamplet na ipinamahagi ko. Tatawag ng alas-diyes para lang itanong kung ilang kopya ng police clearance ang ipapaseroks n’ya. Patience is a virtue ang motto sa trabaho ko pero minsan nakakaasar din.

Akala yata ng mga tao kapag kawani ng DSWD, ay parang 911 o kaya kwago na dilat kahit kabilugan ng buwan. Madalas nga naglalamay kami ng mga project proposals pero utang na loob naman puwede bang isipin n’yong natutulog din kami. Kung weekends, isipin naman sana na kami’y may pamilya, kaibigan, at lovelife, para abalahin. Kung Sabado, isipin naman sana na marami rin kaming labahin at linisin sa bahay. Kung Linggo, maisip din naman sanang kami’y nangingilin. Baka naman puwedeng ipagpa-Lunes na ang pagtatanong kung ilang kopya ng valid ID ang ipapaseroks. Sabado na e.

“[nagpakilala muna s’ya]... follow up qho lng pho ung 2ngkol s wrk n bnbgy nio”

“Sir wla pho kc ngtxt skn n my meeting kyad pho aqho nkaattend eh pnu qho kya mllman n my wrk kng d naman pho aqho tntxt”

Balik tayo kay Ate na taga-Quilo-Quilo South. Hindi raw s’ya nakapunta sa pa-meeting ko sa isang proyekto dahil wala s’yang natanggapna text. PERO, isang kaibigan at kabaranggay n’ya ang nakita ko nung araw na’yon at ipinabatid kong meron ngang pagpupulong. Dalawang araw bago magpulong ay nag-text ako sa 45 na kalahok ng proyekto. Isang araw bago magpulong ay nagpatext ako sa lahat ng Pantawid Parent Leaders (PLs) ara magpakalat ng nasabing petsa ng pagpupulong. Tapos ngayon, Sabado na, sinisisi mo pa ‘ko? E kung nag-follow up ka ng Huwebes , kinabukasan nung pagpupulong, kung talagang interesado ka? Meron nga du’ng hindi naka-abot sa pagpupulong at naaksidente ‘yung kapatid pero humabol din nung kinahapunan kasi baka raw isipin kong hindi s’ya interesado sa proyekto.

Ipinaliwanag ko pa rin ng may pagpipigil na kasali s’ya at naghihintay lang kami na maibaba ‘yung pondo. Wala e, kailangan responsive ang mga kawani ng gobyerno at modest at all times. So dapat bang sumagot pa sa tawag o text kahit weekend na? Kung hindi naman life and death ang kaso? Baka naman puwedeng Lunes na lang, Sabado na e.

“Eh sir khya2 man pho eh wala pho aqho nreceive”

Humirit pa si Ati. E di sisihin mo PL mo. Sisihin mo ang network provider mo kung bakit wala kang na-recieve. Sisihin mo ang universe at ang mga radio at magnetic waves sa atmosphere na tumangay ng text message mo! Bakit ako?! Puwede namang ako pero psuwede bang sa susunod, Lunes na lang ako sisihin? Kahit di ko na kasalanan, basta ‘wag lang Sabado o Linggo. Alam naman pala na kahiya-hiya e.

‘Tsaka puwede bang ‘wag jejemon? Buwan na ng wikang pambansa. Wikang Filipino, Wikang Pangkaunlaran. Kung salat man tayo sa buhay, sana ay hindi tayo salat sa paggamit ng sariling wika.