Day 3
Zzzzzz…
Nagising ako ng alas
tres ng madaling araw. Nag-stop over kami sa may 5-star comfort room sa Nueva
Ecija. Ansaket sa t’yan ng kinain ko buong maghapon sa opisina: kwek-kwek,
kape, tinola, kanin, tsokoleyt na biskwit, atbp. Kaya siguro nagrerenolusyon sa
tiyan ko. Nailabas ko naman sa 5-star CR ang mga rebelde sa intestinal tract
ko. Na-realize ko lang ang totoong problema nang maghuhugas na ako ng puwet,
walang tubig!!!Tisyu lang. Nag-alkohol na lang ako ng kamay.
Tulog. Gising. Dungaw sa bintana. Tulog.
Gising. Kain. Tulog.
Vvvroooooooooooooommm.....until 16 hours at touchdown Sta Maria, Isabela na kami! Sobrang sarap
matulog.
Nakita ko na ang mga kakaharapin kong
problema: ang maarte kong digestive tract lalo na ‘yung involved sa excretion,
kailangang mailabas ko lahat ng sama ng loob ko on time or else mahihirapan
akong magdala nito kapag relief operations na. Hindi dapat mapili sa palikuran
kung nasa DR ka. Hindi ako sanay matulog ng may katabi. Si Bo at si Rr lang ang
sanay akong karatig sa higaan. I just barely know these people na makakatabi ko ngayon pero dapat alisin ang arte
sa katawan at dapat sa pagtulog ay
oks lang makatabi maging sino ka man.
Sige na, kaya ko na magbanyo kahit ano pa
yan o matulog katabi ay maging sino ka man; pero ‘yung prevalence ng tipaklong sa tutulugan? Grabe.
Ilang beses nang itinapon sa labas pero bumabalik pa rin. Kaya ko pa yung mga
baby tipaks e, pero yung mga nasa teen ager at adult stage na at rinig na rinig
ko na yung pagaspas ng pakpak at ramdam ang talas at gaspang ng paa; ansakit sa
puso! At
bakit ako talaga ang nililiparan ng mga anak ng tipaklong na mga to?! Pero
dapat talaga tanggalin ang arte sa katawan at maging one with the nature na
ako.
Bukas, pagkatapos ng pagsamba ay
magdi-distribute na kami ng mga solar lamps at kumot.
#
Day 4
Sa simbahan nina
Pastor Rodel kami nagsimba. Baptist din sila kaya parehas lang kami ng
kinakanta. Nakapag-special number pa kaming walo sa response team ng Amazing
Grace. Si Pastor Jay, na kasama naming Pastor ang nagbahagi ng mensahe nung
umaga na ‘yon. Pang-MMK pala ang patotoo sa buhay ni Past. Pagkatapos ng church
service saka kami nag-community service.
Naka apat na baranggay
lang kami. Nakadalawang kuwento ng pagkawasak at pagbangon akong nasugagaan.
Saka ko na lang ikukuwento ng buoan kasi kailangang ko pa ring isulat at ipasa
ito sa social media page ng NGO para makahamon pa ng mga may pusong-makibahagi
sa pgtulong o di kaya’y mapasalamatan man lang ang mga donors. Kapag na-publish
sa website, check mo na lang.
Sobrang nakakapagod
din kasi talaga. Nakakaiga ng lakas.
#
No comments:
Post a Comment