Day 1
Pasado alas-diyes dumating ako sa Bagong
Ilog, Pasig. Isa na namang linggo ng pagbo-volunteer. This time, disaster
response naman. Unang beses kong mag-disaster response. Hindi pa ako masyadong
handa talaga. Ang dami kong kulang na gamit na dala. Nagmadali ako ng sobra.
Pagpasok ko sa opisina ng NGO na
paglilingkuran, bumalandra sa’kin ang mga pamilyar na mukha. Meron ding mga
bagong pangalan gaya nina Ate Rhona, the Graphic Artist, Ate Erica at Ate Eva ,
the Fundraisers, at si Laya, the Social Media Mgr. Si Cervin at Mam Gigi, mga
lumang mukha na. Naamoy ko ulit ang simoy ng Guian, Eastern Samar nang umagang
‘yon.
Ikalimang volunteer mission ko na sa NGO.
Iba-ibang programs na nila ang nasamahan ko at unang beses ko nga sa disaster
reponse. Kaya brinief ako ni Laya tungkol sa mga reminders bago ako sumabak sa
field. Sanay ka ba kung saan-saan lang natutulog? ‘yung totoo; hindi. Sanay ka
ba sa mga rough? *Sabay flashes ng mga updates sa mga DR Team na lumalangaoy ng
ilog sa Cagayan na pinsalado ng Bagyong Lawin. ‘yung totoo; hindi. Sanay ka
bang magsulat? ‘yung totoo; oo naman medyo tamad lang. Tapos, naisip ko;
sigurado ba ko sa pinasok kong ‘to? Isa sa mga mission ko ay tanggalin ang
kaartehan sa katawan. #bilangnaangmgapabebedaysko
Medyo nagkaroon lang ng aberya sa pag-alis
namin kaya ang output ko lang buong araw ay (1) maggupit ng 40 pcs na
information fliers ng NGO. (2) Sumagot sa mga tanong ng mga bagong staffers.
(3) Sumagot sa pangangamusta ng mga dating kakilala na. (4) Magbigay ng
directives para maaccomplish ang mga naiwang trabaho sa opisina. Opo, iniwan ko
‘yung trabaho. For good. Ibig kong sabihin ay para sa mabuting dahilan naman.
Hindi pala kami matutuloy ng alis ngayong
araw. Kailangan kong makitulog kena Cervin. Medyo nakakahiya pero kailangang ko
nang magsanay. Hindi ako pwedeng bumalik kena Kuya Joey dahil QC pa sila at
baka umalis kami ng madaling araw.
Nag-dinner kami nina Donjie sa SM
Hypermarket sa may Ugong, pagkatapos pa nilang mag-videoke. Nagkuwentuhan kami
sa McDo tngkol sa mga traba-trabaho namin at pag-akyat ng bundok. In-audit na
naman ako sa trabaho ko sa gobyerno. Halos 10pm na ako nakabalik sa tinutuluyan
nina Cerv. Buti gising pa s’ya at naglalamay ng report.
Dahil hindi pa ko inaantok, inabala ko
s’yang magkape. At dahi wala silang kape sa bahay; nag-7-eleven na lang kami.
Nalaman kong may mga pinapaaral pa pala s’ya sa Bikol. Tatlong taon na s’ya sa
NGO. “Matagal na para sa katulad nating Millenial”, sabi n’ya. Nakakaipon naman
daw s’ya at ginoal na magkaro’n talaga ng Insurance ngayong taon. P’rehas pala
kami ng financial product company. P’rehas pala kaming mahilig sa libro.
P’rehas pala kaming spoiler kapag tinanong ng synopsis ng isang aklat. P’rehas
pala kaming gustong sumulat ng aklat balang araw.
Inantok na’ko pagkaubos ng isang tasang
Swiss Chocolate at nahiga na sa airconditioned na kwarto.
#
Day 2
Sobrang sarap matulog. Parang gusto ko na
lang matulog. Ginising lang ako ni Cerv dahil papasok na sila ng opisina, ako
maliligo pa lang. Hinatak ko na ang natutulog ko pang katawan. ‘Tas sumunod
na’ko sa opisina. Pagdating ko, ayun meron silang parang pasasalamat circle
bago mag-umpisa ang trabaho. Inabutan ako ng isang papel at panulat; isulat ko
raw dun yung ipinagpapasalamat ko sa buong isang linggo. Ito ang sinulat ko:
1. Pasasalamat para sa Suweldo na maagap. May himala!
2. Pasasalamat para sa Support Group
– defined as ‘yung mga
taong tumulong sa’kin para matuloy ako sa pagbo-volunteer.
3. Pasasalamat para sa Chance na Makapag-volunteer ulit.
4. Pasasalamat para sa Strength
–defined as the capacity to do work especially
yung clerical works na halos ikamatay ko na.
Nakakatuwa ring pakinggan yung mga
pasasalamat nung iba gaya ng nakabayad sa tuition ng mga pinapaaral,
ipinagpapasalamat yung gift of friends (siguro bertdey n’ya); ‘yung isa sobrang
cinicelebrate daw ang life (siguro bertdey n’ya rin). Paano ba i-celebrate ang
life? ‘yung pagkagising mo sa umaga may sumasabog na confetti? O pumasok sa
opisina ng pa-cartwheel sabay split at sumigaw ng “happy lang!” Basta sabi n’ya
masaya lang s’ya sa napakaraming nangyayari sa buhay n’ya.
Matapos ang pasasalamat circle ay ihinulog
na namin sa parang drop box of pasasalamat ang mga sinulat namin. Parang gusto
kong i-adapt sa opisina namin para sa t’wing nauulaga na kami sa daming trabaho;
bubunot lang kami sa tambyolo ng pasasalamat para gunitain na minsan sa mga
buhay namin ay may magagandang bagay na dapat ipagpasalamat. Bumalik na sila sa
mga kani-kanilang opisina. Nag-almusal lang kami nina Cervin, Jade (na kamukha
ko raw), at Ate Rhona; bago ako bumalik sa pagugupit ng fliers.
Naka 42 fliers naman ako maghapon. Sobrang
nahihiya na raw sina Cerv sa’kin dahil nadelay na nang na-delay ang pag-deploy
sa’kin. Sabi ko oks lang ‘yun at magbo-volunteer pa rin naman ako e. T’saka
‘yung malayo lang ako sa pang-araw-arawkong buhay sa opisina sa gobyerno,
malaking bagay na. Pero I love mah job! Bumabawi lang ako ng hininga.
Umalis kami ng Pasig
nang mag-aalas onse ng gabi.
#
No comments:
Post a Comment